Mooie blog, met toch ook wel een mooie stap naar de toekomst!

Herken veel in je verhaal. Ook mijn vader ging vreemd en dat verandert echt alles... Althans... Bij mij wel. Veel wrok (gehad en misschien onbewust nog een beetje) en gedwongen accepteren dat het nooit meer wordt zoals het was, terwijl je hier 0,0 grip op hebt. Het vreemdgaan en de scheiding kwamen bij mij echt als donderslag bij heldere hemel, en alle respect die ik in als die jaren als vaderskindje voor mijn vader had opgebouwd raakte hij binnen 2 seconden kwijt. Gelukkig kon ik ook met mijn boosheid bij mijn vader terecht en begreep hij mijn reacties. Vooral ook de haat naar zijn nieuwe vriendin die ik in het begin enorm had (was al 30 jaar de beste vriendin van mijn moeder en ik kende haar dus al mijn hele leven) begreep hij wel. En mijn moeder was op alle fronten de dupe... Ze was altijd enorm afhankelijk van mijn vader geweest, en nu ineens stond ze overal alleen voor. Omdat mijn vader al een huis en alles geregeld bleek te hebben achter iedereens rug om, en dus dezelfde dag nog ging samenwonen met zijn nieuwe vriendin (die ook getrouwd was en het dezelfde dag aan haar man opbiechtte als mijn vader aan mijn moeder deed) hadden wij de tijd niet om aan de situatie te wennen en zat mijn moeder van het 1 op andere moment alleen in een veel te groot en duur huis, met een veel te grote en dure auto zonder enige vorm van inkomen samen met een zoontje van toendertijd 10 jaar oud.

Ik kan me dat telefoontje van die ochtend nog heel goed herinneren. Ik zat in de beste periode van mijn leven (toen was ik overigens vrijgezel, maar zat gewoon ontzettend lekker in mijn vel), en ik werd op zondagochtend uit bed gebeld door mijn moeder..... Ze zei: Lover, je vader en ik gaan scheiden.... Ik vroeg waarom, waarop mijn moeder antwoordde: Je vader heeft al een tijdje een affaire met tante D..... Alsof letterlijk alle grond onder me vandaan gerukt werd ben ik als een idioot gaan schreeuwen tegen mijn vader..... Hoe kon hij dat nou doen? Hoe kon hij ons dit aan doen terwijl we eindelijk in normaal en rustig vaarwater leken te zitten. Hoe kon hij dit nou doen... De laatste man op aarde die dit zou doen in mijn beleving.... Hoe kon hij ons dit aandoen???? Ik was zo inmens boos.... Mijn vader is naar me toegekomen en we hebben erover gepraat. En in de weken erna nog wel vaker ook... Maar zoals mijn band met hem was zal hij nooit meer worden. Mijn vader heeft nu een nieuw leven... Met haar.... En hij is veel egoistischer tegenover ons als hij altijd was... Zijn kinderen komen niet meer op de eerste plek... Alles draait nu om haar... En ondanks dat ik inmiddels heb geaccepteerd wat ik niet kan veranderen en dus gewoon bij ze over de vloer kom en andersom, en ik nog redelijk normaal met haar om ga nu, is het respect voor mijn vader niet meer terug... Vooral als ik zie hoe moeilijk het hij mijn moeder maakt met de scheiding en de boedelverdeling... En ook tegenover mijn jongste broertje.....

Ik en mijn oudste broertje waren al het huis uit (gelukkig). Maar vooral mijn jongste broertje van nu 13 jaar is het ergste de dupe geweest. Die heeft mijn moeder van heel dichtbij meegemaakt in die heftige periode. Die was met zijn toen 10 jaar haar enige echte steunpilaar....

Inmiddels ben ik heel trots op mijn moeder. Ze is langzaam uit het dal gekomen en van hele dagen huilen is ze nu ook weer vrolijk. Ze heeft inmiddels een ander huisje.... Blijft heftig van een enorm groot eensgezinswoning noodgewongen terug naar een flatje, maar ze maakt er het beste van. Inmiddels heeft ze ook alweer een tijdje een nieuwe vriend, en die doet enorm veel voor haar... Zowel op financieel vlak, als op klusgebied.... Hij is echt haar redding in veel opzichten en staat haar in alle kwesties bij..... Daardoor hangt ze gelukkig wat minder aan ons. Want mijn moeder was ontzettend afhankelijk van mijn vader. Toen ze net uit elkaar waren vroeg ze me zelf voor haar te tanken... want dit had ze nog nooit zelf gedaan.....

Alles in het oude huis heeft ze zelf uitgezocht, opgeslagen, weggebracht en meeverhuisd. Zonder ook maar enige hulp van mijn vader. En dat voor iemand die zo afhankelijk was.... Ook verloren we nog geen maand nadat mijn ouders uit elkaar waren mijn moeders vader aan slokdarmkanker. Kerstavond 2010 overleed hij... En ow wat heb ik die laatste dagen van zijn leven mijn vader gemist in het geheel... Mijn vader was de regelneef en de enige die mij goed kon troosten... En juist die was er niet..... Ow wat was ik boos op hem.....

Voor mij stond wel vast vanaf dat moment: Als zelfs mijn vader vreemdgaat, dan doet iedereen het.... Mijn vader was immers de laatste persoon waar mensen het van verwachtten.... Dat is echt het punt waarop mijn serieuze bindings/verlatingangst begon....

Je bent goed bezig Trueheart... Je neemt echt stappen naar de toekomst, en je ziet realistisch in hoe het zit.... Je gaat nu voor jezelf en dat is heel belangrijk!!

Hou zo vol en wees trots op jezelf.... Je hebt het verdient!

Liefs