Hij moet het hele pakket nemen ofwel niks, toch? De vraag is niet wat wij hiervan denken, de vraag is wat denk JIJ hiervan? Lieve Isabella, een man moet 100% voor je gaan, zoniet is hij je niet waard... Je verdient zoveel beter dan dit! Liefs en sterkte hoor, niet fijn zoals hij met je om gaat.

Dank jullie wel voor jullie lieve reacties. Het klopt dat ik hier geen genoegen meeneem. Daarnaast weet ik dat een relatie tussen ons nooit gaat werken plus dat ik niet eens echt verliefd op hem ben. Toen hij een vriendin had ging het ook prima dus ik moet me ook niet zo aanstellen. Maar ik word gewoon zo moe van mezelf en waarom ik hier dan weer de hele tijd mee bezig ben. Verstandelijk weet ik dat ik eerst mezelf moet hebben gevonden en van mezelf moet houden voordat ik in een relatie kan stappen. Maar gevoelsmatig zoek ik hem toch op... Al is hij niet eens lief voor me.het is tijd om los te laten. Echt los te laten en hem uit mijn leven en gedachten te bannen. Alleen hoe dan? Ach met die anderen is het ook gelukt en met hem ook al vaker dus het komt wel goed. Zo vaak zie ik hem gelukkig niet en zal ook niet meer met hem appen. Heb hem wel teruggestuurd dat ik ook geen relatie met hem wil.
Dat ie dat ook maar ff weet time to let go of my past. En dit keer for real. Ik maak mezelf zo kapot. En ik altijd maar denken dat hoe ouder je wordt hoe beter je in je vel komt te zitten...ik geloof dat voor mij die vlieger niet opgaat helaas.

Het is nooit gemakkelijk om los te laten... Zelfs al ben je niet echt verliefd... Je hebt herinneringen samen, bepaalde gewoontes etc.

Het feit is wel dat je niet mag accepteren dat iemand jou als een "tussendoortje" beschouwd. Als je beiden akkoord bent met casual sex, is er geen probleem. Maar als jij meer voelt of wilt of hier niet mee akkoord gaat, moet je dat ook zo naar hem verwoorden.

Je hebt het recht om bepaalde eisen te stellen, aan jezelf en aan anderen...

Jij bent de drijfkracht achter je eigen geluk. Wat je niet gelukkig maakt moet je links laten liggen...

Het is natuurlijk niet allemaal zo gemakkelijk...
Ik heb ooit deze spreuk gehoord die me erg aan het denken heeft gezet: "je accepteert de liefde die je dènkt te verdienen"

Vaak nemen we genoegen met iets waar we niet helemaal achter staan, maar als we denken dat we beter verdienen dan is het ook makkelijker om los te laten...

Veel sterkte!

In een vorig blog, en ook op dit blog, zie ik je wezenlijke vragen stellen. Over jezelf. Je behoeften. Je beweegredenen en het patroon dat zich laat zien. Behoorlijk zelfreflectieve focus die op jezelf leek te zijn gericht—en niet zo sterk op hem.

Het kan goed zijn dat jij je momenteel het beste kan ‘vinden’ in de reacties, die als conclusie trekken ‘dat jij alleen maar de kruimeltjes krijgt’ en dat deze jongen 'aan het kloten is'. Als het beter voelt om je ongenoegen op hem te richten en hem verantwoordelijk te stellen voor hoe jullie contact vorm krijgt (dat toch met gezamenlijke toestemming van beide gebeurt, lijkt me) en wat het precies met jou ‘doet’, is dat uiteraard jouw keuze. Het is jouw proces en het is aan jou hoe je dit vorm wenst te geven. Maar de vraag komt wel in mij op, of het je zoveel zal gaan opleveren om hem verantwoordelijk te stellen voor hoe jij je nu voelt en waarmee jij worstelt.

Zoals ik het lees, is hij heel duidelijk: ‘hij wil geen relatie’.

Het ‘anders lopen’ wanneer jullie elkaar weer tegenkomen, wellicht eindigend in seks of een nacht in elkaars gezelschap zijn, kan mogelijk door hem gezien worden als een op zichzelf staand ‘moment’ dat geheel los staat en ook niets verandert aan zijn wens ‘geen relatie te willen hebben’. In het ‘anders lopen’ heb jij (gelukkig) ook de keuze om hier toestemmend in mee te gaan – of om ervoor te bedanken.

Iemand die jou alleen maar ‘kruimels toegooit’, impliceert in mijn beleving dat er een heel brood aanwezig is, jij de illusie hebt/jou de illusie wordt gegeven dat het hele brood evenredig zal worden verdeeld, maar waar vervolgens enkel en alleen maar wat kruimeltjes aan je worden uitgedeeld. De rest wordt ‘voor zichzelf gehouden’.

Maar dan trek ik er weer even zijn uitspraak bij: ‘hij wil geen relatie’.

‘Geen relatie willen’, vertaal ik even ruim naar ‘niks te geven te hebben’. Misschien is er helemaal geen ‘brood’ om te delen? In jullie sporadische contact, waarbij jij vrijwillig toch overstag gaat, ervaar je het, zoals ik het lees, achteraf wel als ‘kruimels te hebben gekregen’. Of althans, ik zag je naar aanleiding van de reacties, die richting uit denken.

Maar: wat jij mogelijk als ‘kruimels’ ervaart, zijn dat wel (zijn) kruimeltjes, vraag ik me af? Want ik zie je ook dit schrijven:

Strooi jij, wellicht onbewust, niet ook kruimels zijn kant uit? Waar hij zich met plezier aan tegoed doet en wellicht zelfs de indruk krijgend dat jij het graag met hem deelt. De 'kruimels' die jij ervaart, zijn dat niet de kruimels die van jouw 'eigen brood' komen?

Mag ik vragen waarom het bestaan of de aanwezigheid van ‘een nieuwe vriendin’ in zijn leven, jou dan pas terug zal zetten op ‘je eigen pad’? Hoe komt het dat het aangaan van een nieuwe relatie in zijn leven, voor jou pas de drijfveer zal zijn om ‘dit hoofdstuk’ definitief te beëindigen?

Wat verbind jou emotioneel met hem, waar je je maar niet van hebt kunnen loswrikken?

Kan interessant voor je zijn om eens te onderzoeken wat het precies in jou is, welke behoefte van jou er onderliggend bestaat, waardoor je met hem bezig blijft. Uit je blog maak ik op dat jij met hem ook geen relatie wenst te hebben en ook niet verliefd op hem zegt te zijn. Je verklaart ook ‘dat hij niet lief voor je is’. Ik ga er even voor het gemak van uit dat het dus niet je verlangen of wens is om een relatie met hem aan te gaan.

Toch denk ik aan jouw kant ook ‘mixed signals’ te zien?