Ik weet hoe lastig dat kan zijn. En 3 maanden is nog wel érg kort om iets te verwerken. Toch zal ik je in elk geval niet aanraden het contact te laten gaan. Sterker nog, zolang je probeert er niets van te verwachten, kan het je wellicht helpen. Terwijl ik je dit schrijf, zie ik het verleden (lees:relatie) voor me als een volgeschreven bladzijde. Door verder te leven en dingen te doen (hoe klote het soms ook is en hoe rot je je erbij kunt voelen) schrijf je steeds nieuwe zinnen over de oude heen, totdat na misschien wel lange tijd je de oude woorden niet meer kunt lezen. Er zijn dan alleen nog maar de nieuwe zinnen, en toch weet je dat de oude er nog zijn. Misschien zijn de nieuwe mooier, misschien niet.
Mij heeft het wel geholpen om mezelf open te stellen voor nieuwe mensen. Ik dacht ook een paar keer mensen echt leuk te vinden, maar achteraf waren die situaties not meant to be. Hoewel ik moet zeggen dat ik echt wel meerdere mensen tegelijk leuk kan vinden hoor. Maar ik bedoel meer dat iemand echt in mijn hart gaat zitten, en dat is uiteindelijk pas na ruim anderhalf jaar bij mij gebeurd. Toch was ik daar niet aan toe geweest,als ik de eerdere dingen niet had meegemaakt. En altijd is daar mijn ex op de achtergrond, waarin ik me inmiddels maar heb berust dat ik haar nooit meer zal vergeten en ergens altijd van haar zal blijven houden. Het is hoe het is.

Wees niet te streng voor jezelf. Lijkt me heel logisch dat je emotioneel voelt, nu je met iemand kunt praten en daar ook wel voor voelt. Ik had dat ook in t begin bij mijn huidige..uh..ex....pfff:-( Anyway, ik voelde me erg verdrietig een paar keer, toen we knuffelden oid. Maar dat trekt wel bij. Probeer wat plezier te hebben in deze ellende, dat heb je el verdiend, toch?