Ik vind het altijd heerlijk om een stuk te gaan lopen. Het liefst als het al schemerig is of al donker. Weinig mensen op straat en dan lekker oordopjes in en naar muziek luisteren. Het liefst redelijk hard

Probeer zeker niet teveel alleen te zijn , alhoewel je de behoefte hebt , maar zorg dat je mensen om je heen hebt en probeer ook voldoende rust ( slapen ) te nemen ...
Zorg voor een patroon in je leven , een regelmaat ,...

grt

Hardlopen of wandelen, al is het maar een half uurtje gewoon even wat frisse lucht binnen krijgen. Geloof me dat lucht best wel op. Even wat afwisseling en afleiding. Of inderdaad met iemand wat afspreken. Scheveningen ben ik een paar keer geweest, dat is heel leuk. Lekker uitwaaien!

Verder vind ik het ook lastig, ik heb vaak meerdere keren op een dag dat ik gewoon denk hoe kon ze dit nou doen! Dan schieten er allemaal vreselijke misselijkmakende gedachtes door mijn hoofd. Dan zou ik het liefst alles bij elkaar willen schreeuwen en slaan, maar probeer me altijd maar in te houden. Geeft anders een hoop narigheid achteraf ja.
Je zou eigenlijk op zón moment iets moeten doen om je gedachten dan meteen ergens anders bij hebben. Maarja dat lukt juist bijna nooit.

Sterkte!

Het klinkt misschien heel erg emotioneel van mij, maar wat mij even heeft geholpen is kei hard gaan roepen in het midden van een wei (waar bijna niemand woont)...
Ik ga joggen en onderweg loop ik langs de velden. Ik ben het veld ingelopen, in het midden van de wei op mijn knieën gevallen en heel hard huilen en roepen! Ik heb geroepen dat ik hem niet begrijp, dat ik het gevoel haat, dat ik niet meer wil huilen, ... En even luchtte het op... Het joggen zelf helpt me echter meer dan roepen in het midden van de wei (ik hoop nog steeds dat niemand het zag/hoorde).

Misschien helpt het ook om alles van de af te schrijven en het blad in zoveel mogelijk stukjes te scheuren?

Liefs

Tja, mijn vrienden noemen mij inmiddels de yoga-guru omdat ik altijd maar loop te roepen dat het goed is voor alles en iedereen, maar ja - ik zweer er dan ook bij.
Heb me door heel wat paniek en verdrietaanvallen heen geyoga'd.
Fijne van Yoga is dat het je 1) lichaamsbeweging geeft (wat endorfines aanmaakt) 2) je terug in je lichaam brengt (bijvoorbeeld bij balans oefeningen of flinke strekposes moet je je concentratie daar wel heen brengen ipv naar je problemen anders val je namelijk om ) 3) door de focus op je ademhaling reguleer je deze waardoor je rustiger wordt 4) na een yogales voel je je door alle facetten samen een stuk rustiger (en dat kan je dan gebruiken door even te mediteren en je gedachten ECHT even een paar minuten uit te schakelen.

Enfin, ik geloof er heilig in, Yoga is mijn middel