Hoi!
Dat is voor iedereen zo ontzettend verschillend.
Bij mij komt het door een ongewilde en onverwachte break-up. Dat je van de ene op de andere dag ineens zonder hem moet doen, terwijl je zo lang op iemand kon bouwen en vertrouwen.
Zo'n verandering komt natuurlijk als een enorme klap in het gezicht. Op het moment dat je iemand op zo'n manier verliest uit je leven word de liefde en het verlangen naar iemand alleen maar groter. Daar heb je een heel mooi gezegde voor:

Je weet pas wat je mist als het er niet meer is

Absoluut. En omdat dat gemis er pas is als het al te laat is, krijg je al die vragen. Je gaat je zelf van alles verwijten. Het is hetzelfde als er iemand komt te overlijden. Die persoon wordt ook in een keer uit je leven gerukt. Maar omdat je ex nog wel leeft ga je nog hopen dat het allemaal goedkomt.
Je hebt nog een gezegde:

It's not the goodbye that hurts, but the flashbacks that follow

Je gaat ineens denken aan de goede tijden, terwijl die er misschien helemaal niet meer waren aan het einde. Je vergeet de vervelende trekjes van je ex en hemelt hem als het ware helemaal op.

Om mezelf maar weer eens als voorbeeld te geven: zij heeft, naar zeggen, aangegeven dat ze me nooit meer wil zien. Nooit dus.

Dat betekent dat, als er een hiernamaals is, ja wat dan? Dan ontmoeten we elkaar daar niet? Is het hiernamaals ingedeeld in compartimentjes?

Zulke existentiële paradoxen, daar kwam ik in terecht. Tegenstellingen, paradoxen. Er is geen oplossing, want als het ene schakeltje sluit, breekt er ergens anders weer één.

Ik versta dit niet onder liefdesverdriet. Ik heb nooit liefdesverdriet gehad. Ik heb gewoon, denk ik, ik ga bijna over mijn nek als ik het nu schrijf, van haar gehouden.

Voor mij is liefdesverdriet als een "soort" van ziekte, als een aandoening.
Een (zware)afkick van een ex. Verliefdheid is een chemisch proces in de hersenen. Door aanmaak van stoffen voel je je gelukkig. Dat wil je steeds weer. Dan krijg je liefdesverdriet! Auw! Het moet weer terug in balans komen.

Ligt er ook aan hoe intens de liefde was. Met andere exen had ik ook liefdesverdriet, ook wel heftig alleen niet zo heftig als de laatste keer. Ook heb ik de andere kant ervaren, na beëindigen van mijn kant geen liefdesverdriet. Wel liefdesverdriet voor de ander, wat ook erg is.

Hoe jij het ervaart, lieve Roos, is ook heftig, je weet van mij ook dat je eruit kunt komen, dan kijk je terug en denk je, jeeetje wat erg HAD ik het, veeeel sterkte en liefs.
En ook de bekende big smile.