Wat doe ik nu?

afbeelding van geraldine

Vandaag sprak ik een psychologe. Ik had nog een nagesprek tegoed van een coaching instelling van mijn werk en ik heb er gebruik van gemaakt om mijn liefdesverdriet aan haar voor te leggen.

Ze zei een aantal dingen die bij me zijn blijven hangen.
Toen ik zei dat hij zo uit mijn leven gegaan was, na dat intensieve jaar tussen hem en mij, en dus zo het jaar weggooide, zei ze: "Nee, dat jaar is niet weg. Dat kun je mooi in je zak steken"..
Daar dacht ik later over na. Het is hoe dan ook gebeurd, dat wat er in dat jaar gebeurd is. Dat verandert niet doordat hij daarna opstapte.

Ze zei ook dat het voor mij te snel was gegaan. Hoewel ik ook al mijn bedenkingen had over onze relatie, was ik nog niet zover dat ik het uit wilde maken. Het was heel anders geweest als het wel zo ver was gekomen en IK het uit had gemaakt. Nu had hij de beslissing genomen en daarmee de touwtjes in handen genomen.

Hij heeft nu sowieso de touwtjes in handen, vond ze, want hij liet me weten dat hij ons contact heel belangrijk vindt, om vervolgens niets meer van zich te laten horen. Dat hij onze vriendschap wil houden, maar niets doet. En ik in de afwachtende rol zit, maar niet weet OF er nog iets komt of helemaal niet meer. Ze weet dat ik iemand ben die graag de controle houdt. Dus dat dit afwachten mij sloopt..
Klopt, ben doodmoe van de afgelopen dagen.

Dus, tegen alle adviezen op deze site in, zei zij juist dat ik contact op moest nemen met hem en moest vragen om duidelijkheid.
Dat ik ook helemaal kon kappen, maar de vriendschap niet kwijt wilde, dus daarmee alleen mijzelf in de vingers sneed.
Bleef over, om de controle terug te krijgen: contact op nemen ..
En niet per mail, want dan weet ik nog niet of hij reageert en of hij het leest..

Tja, wat doe ik nu? En als ik contact opneem, hoe dan? Zijn vriendin zit er vaak..

Vandaag nog niets in zijn richting gedaan.
Ergens lijkt het ook, nu contact "mag", ik het niet meer zo heel nodig vind om het direct vandaag te doen...

En door het gesprek van vanmorgen lijkt mijn situatie sowieso anders: ik heb toch maar een heel mooi jaar gehad.. (Kan ik dit ooit bedenken zonder pijn?)

Geraldine.

afbeelding van Mike74

Hai Geraldine... Goed om te

Hai Geraldine...

Goed om te lezen!!!

Heel toevallig heb ik mijn afspraak met de psych morgen staan...

Ik vind je verhaal hierboven trouwens erg duidelijk... en tja.. de mening van een psycholoog is gewoon dat : EEN mening... Die kun je naast je neerleggen of opvolgen, net zoals alle andere meningen en adviezen van andere mensen... natuurlijk zijn haar suggesties vaak ook wel therapeutisch onderbouwd enzo...

Maar goed... ehm... wat wilde ik ook al weer zeggen...? Geen idee...

Ben benieuwd hoe je verdere gesprekken gaan verlopen! Of was het eenmalig???

Hou je goed Geraldine!!!!

Mike

Every moment marked with aparations of your soul...

afbeelding van Zwijntje

Keuzes maken...

Hoi Geraldine (en anderen),

Heb makkelijk praten als een een beter dagje heb...
Maar volgens mij is de gedachte dat je wel contact MAG hebben een goede basis om het net NIET te doen. Verwarrend... nee helemaal niet. Hoe meer je denkt "ik mag heb wel opzoeken, bellen, mailen,... ", hoe minder je daar misschien behoefte aan hebt.
Enne... ik denk dat zo min mogelijk contact tenslotte toch het snelst alle wonden heelt. Het is misschien wat afwegen: wat doet me het meest deugd... contact zoeken of zo snel mogelijk van het vervelende gevoel verlost geraken?

Ik zou ook heel graag contact hebben met mijn ex-vriend. Maar ik denk dat ik mezelf te hard richt op een contact zoals vroeger. Als we contact gaan hebben gaat dat eerder oppervlakkig zijn. En dat is denk ik niet het contact dat je verwacht. Dat berokkent nadien meer schade.

In mijn geval denk ik dat er een tijd komt dat ik dat oppervlakkige contact wel aan kan en dat we terug met de ganse bende kunnen weggaan. Maar in afwachting van de tijd dat ik daar klaar voor ben probeer ik hard te zijn voor mezelf en zo weinig mogelijk contact te hebben. Wel heb ik mezelf voorgenomen dat ik avondjes uit en feestjes niet laat staan voor hem. Hoewel dat dat het niet gemakkelijker maakt voor me wil ik hem zeker niet het gevoel geven dat ik zit te kniezen. Dan val ik misschien even terug in het zwarte gat... maar langzaam aan zullen de contacten minder moeilijk worden en zal ik waarschijnlijk zelfs geen behoefte hebben aan dat contact met hem persoonlijk.

Nu... in mijn geval zal er nog weinig sprake zijn van persoonlijk contact met dat nieuwe meisje aan zijn zij. Maar dat maakt het dan alleen weer duidelijk dat ik de juiste keuze heb gemaakt en dat het definitief gedaan is. Hard maar de realiteit... en dat inzicht maakt de pijn momenteel groter maar vermoedelijk ook weer wat korter.

Hou ons op de hoogte en hou je sterk!

afbeelding van helemaalkapotervan

doen wat je hart je ingeeft

Luister na je zelf niemand weet het beter dan je zelf wat je nodig hebt,als jij het nodig hebt om het af te sluiten moet je dat gewoon doen en scheit hebbn aan zijn nieuwe vriendin,alleeen aan je zelf denken,jij bent waar alles om draait!
En als je geen contact meer wil laat je hem lekker barsten!
Leef voor jezelf Succes!

afbeelding van Peter1972

Mijn ervaring is dat het

Mijn ervaring is dat het juist heel belangrijk is om te weten waarom iets over is gegaan en waarom het allemaal zo snel is gegaan. Veel mensen hebben problemen met het verwerkingsproces omdat ze zich zelf zoveel afvragen. In mijn situatie (waarbij mijn vriendin uiteindelijk met een ander er vandoor is gegaan) waren wij al bijna twee jaar aan het rommelen. Mijn vriendin was niet helemaal gelukkig in de relatie. WIj hebben daar heel veel over gesproken en veel is me toen wel duidelijk geworden waarom de relatie niet helemaal liep. We zoudn daar aan gaan werken alleen toen kwam zij een ander tegen waarin zij wel datgene vond wat ze bij mij miste.
Wat ik hier mee wil aangeven is dat er voor mij wel een redelijke verklaring is waarom ze voor een ander gekozen heeft. Ik heb er geen vrede mee omdat dit heel hard overkomt. Maar ik hoef me zelf niets te verwijten omdat ik weet wat ze miste. Alleen ik had nog gehoopt dat we er aan konden werken. Ik denk dat mijn verwerkingsproces door deze kennis sneller zal gaan.
Als ik jou was zal ik nog wel contact opnemen op neutraal terrein. Niet met de illussie dat het goed komt maar gewoon om te vragen wat je al wilde vragen. Dat zal je uiteindelijk meer rust geven. Ik zelf ga over een jaar of zo weer contact opnemen met mijn ex om te zien hoe het met haar is afgelopen. Ik wil weten of dit nu de ware is die zij is tegengekomen. Dat moet ik gewoon weten om het hoofdstuk uiteindelijk af te sluiten. Vooralsnog heb ik genoeg antwoorden op mijn vragen en neem ik geen contact meer met haar op om echt los van haar te komen.
Ik denk dat je je ex pas echt kan vergeten wanneer je iemand anders bent tegengekomen waar je echt van houdt en waar je relatie heel goed mee gaat. Anders blijft het volgens mij altijd toch pijnlijk. Het voelt gewoon heel slecht dat je weet dat je ex het nu gezellig heeft terwijl wij nu in een depressie zitten.

Mijn ervaring is dat praten met een psycholoog heel goed is. Ik zelf heb in het verleden met een psycholoog gepraat. Hij heeft mij kennis laten maken met de RET theorie waarbij je je gevoelens kan beinvloeden door je gedachte te veranderen. Hiermee leer je de zaken meer te relativeren en voel je je beter. Bij mij helpt dit en soms als ik nu echt in de put zit dan doe ik mijn oefeningen en voel ik me beter. Zo ben ik er achter gekomen dat mijn gevoelens nu mede beinvloed worden door angsten voor de toekomst. Ik ben onbewust toch bang om geen relatie meer te vinden en hierdoor wordt mijn negatieve gevoel nog meer beinvloed.

Ik wens iedereen heel veel succes met het verwerken van het liefdesverdriet en ik zal jullie proberen te ondersteunen.

afbeelding van Miller

De angst om de toekomst ken

De angst om de toekomst ken ik heel goed.
Had ik het gevoel dat ik nog genoeg kansen in mijn leven zou krijgen om iemand te vinden die ik zo kan koesteren, dan was het een stuk gemakkelijker geweest.

Maar aangezien niemand weet wat de toekomst brengt ...

Mss vind je ooit wel iemand opnieuw waarbij je u even gelukkig voelt.
Mss ook niet en blijf je uw hele leven lang met de "wat als ..." vraag opgescheept.

Dat laatste blijft maar in mijn hoofd spoken.
Ik krijg het er maar niet uit.
Nochtans ben ik pas 21 jaar en een normale jongen, maar toch is het vertrouwen om ooit iemand te vinden waarbij ik mij zo goed voelt compleet weg.

Aan de starter van deze blog:
Ook ik heb niet radicaal met het contact verbroken en daar ben ik blij om. Het doet uw verwerkingsprocess mss wel wat vertragen, maar je zal achteraf mss minder met een slechter gevoel zitten. Alles wat je hem nog wilt zeggen, moet je hem ook nog proberen te zeggen.
Maar ik geloof ook dat het op het einde beter is om contact te verbreken.
Als je vriendelijk bent en hem nog vertelt wat op uw lever ligt (zonder ruzie te maken of vies te doen) dan kun je met een gerust weten het contact verbreken.
Mss zal je wel het gevoel hebben terug de touwtjes in handen te hebben.
Vergeet niet dat degene die het gedaan maakt, de persoon is die zich later moet afvragen of hij wel die juiste radicale beslissing genomen heeft. (mss kom hij wel tot het besluit dat hij met u gelukkiger was)

afbeelding van Ikke78

van antwoorden krijg je vaak weer nieuwe vragen

Lieve Geraldine,

Goed naar jezelf luisteren.... Als jij hem wil spreken en nog iets wilt weten van hem en je denkt een antwoord te kunnen krijgen, dan moet je dat doen! Je hebt niets met haar te maken, daar moet je zeker lak aan hebben.

Besef je wel dat antwoorden heel vaak weer nieuwe vragen scheppen he. Heb zelf ook in een hele vage onduidelijke situatie gezeten. Had heel veel vragen, net als jij. Maar kreeg ze niet uit hem... Het verhaal heeft nooit een staartje gekregen. Maar nu wil ik ze niet eens meer...

Hoop dat je er rust in krijgt. Ik ben ook een control freak wat dat betreft. Dus weet als geen ander dat het alle energie wegvreet aan je. Laat je niet klein krijgen, want dat is hij NIET waard! Geen enkele man trouwens.

Zet door, en sterkte