Gister avond moest ik weer aan hem denken en aan de mail die ik had gestuurd. Hij heeft nooit wat terug gestuurd, waardoor ik me echt heel klote voel, zoals verwacht.

In de mail stond ook dat ik het niet aankan als hij een ander vriendinnetje krijgt en ik het dus ook niet wil weten. Of hij dat ook wil respecteren. Om heel eerlijk te zijn denk ik niet dat hij snel iets met iemand anders krijgt omdat hij het super druk heeft en amper tijd heeft om te daten, maar toch... De gedachte kwam in mijn hoofd dat hij met een ander meisje is, leuke dingen doet met haar en seks heeft met haar. Die gedachte maakt me kapot.

Die gedachte is nog erger dan dat ik hem nooit meer zie of spreek. Hij met een ander, dat kan ik niet aan.

Ik weet dat het geen zin heeft om te denken, maar toch gebeurt het. De gedachte: wat als... Wat als ik hem meer liefde had gegeven, wat als hij nooit die baan had gekregen, wat als ik daar vaker heen was gegaan, wat als ik hem vaker een knuffel had gegeven. Waren we dan nog samen? Wat wil ik hem graag zien en spreken. Wat is er misgegaan? Had ik er iets aan kunnen doen? Het maakt me gek dat ik niet alle antwoorden heb en dat hij niks tegen me zegt.