Heb al langer verdriet dan dat we samen met elkaar hadden.
Probeer er niet aan te denken, maar zodra ik op me kamertje zit blijft hij door mn hoofd dwalen.
Je denkt eraan dat je vrienden zeiden: dit gaat nog lang duren, jullie passen zo goed bij elkaar en zijn beiden trouw.
Maar zo zie je maar weer, hij was blijkbaar niet verliefd op mij. Want lang heeft het niet geduurd.
Waarom vind ik het zo lastig om hem los te laten!
Begon weer vreselijk in te zakken toen mn zusje me riep: kijk!
moet je eens zien. Ja hoor, daar stond ik op de foto. Lief met hem op de foto, hoofden bij elkaar in een fotoalbum van een vriendin. Wat keek hij verliefd! Maarja. Nu is hij al helemaal over mij heen. Heb al gehoord dat hij nu een ander meisje leuk vind maar zij hem niet. Hij heeft al slijmerige dingen naar haar gsmst. Elke keer heb ik weer verdriet. Telkens als ik een foto van hem zie, of een liefdesliedje hoor. Vrienden? hmmm...jawel we zijn wel vrienden gebleven. Maar ik denk eerder bevriend. Want als we elkaar zien durven we elkaar niet onder ogen te zien en zeggen we alleen maar hoi en doei en regelt hij altijd wat te drinken voor ons.
Waarom duurt het voor mij altijd zo lang om het te verwerken? Word er gek van. Een kant van mij zegt: zo perfect was hij niet. Hij rookt, drinkt vreselijk (hij kan er wel tegen) en flirt met iedereen om zich heen. Zodra hij een leuk meisje ziet komt die lieve glimlach op zijn gezicht en misschien heeft het zelf niet door, maar zijn charmes worden in de strijd gegooit en heeft geen aandacht meer voor mij.
Maar toen hij nog helemaal gek op mij was, in het begin, was het perfect. Liefde maakt je blind. Maar zijn gezicht is in mijn ogen perfect, die glimlach en die blik in zn ogen. Help me!!! Geen enkele jongen kan aan hem tippen in mijn ogen. Nog steeds hopend dat hij terug komt. Domme trut denk ik bij mezelf: hij komt niet meer terug! Hij zit allang achter de andere meiden aan!
Hij wel ja, en ik zit nog steeds in mn eentje. Bang om verliefd te worden, bang om dit weer te voelen. Verlegen en onzeker. Want weet je, zo succes heb ik niet in de liefde. Heb het idee dat geen jongen me leuk kan vinden. Ben ik dan zo lelijk? DOe altijd aardig tegen alles en iedereen en probeer altijd mensen te helpen. Iederen zegt: je bent een schat. Maar als ik zo goed ben, waarom heeft hij me laten vallen??? Zit er nog mee. Ik zie hem elke maand nog wel eens, omdat hij de beste vriend is van mijn beste vriendin en steeds hoor ik verhalen over hem.
Moet een keer uitgaan, maar als ik dan in de discotheek sta durf ik niet echt. Want hij is er meestal bij. Moet nodig met alleen vriendinnen weg gaan en lol maken!