Start › Blogs › Maybeoneday's blog

Wanneer?

afbeelding van Maybeoneday
Zon, 05/12/2010 - 21:16 — Maybeoneday

Na hier een tijdje jullie verhalen gevolgd te hebben, vind ik de tijd gekomen om het mijne misschien ook eens te vertellen. Een ander verhaal, maar dezelfde pijn. Maar ik geloof dat het kan opluchten om alles eens van me af te schrijven. Om alles eens te delen. Want ik zit al zo lang vast in mezelf...

Even kort voorstellen: 32 jaar, vrouw, goede baan, eigen huisje, geen kids & nog steeds single. Een hele tijd geleden kwam ook aan mijn relatie van 6 jaar een einde... en daar had ik zelf voor gekozen. Huis verkocht, spullen verdeeld, geen contact, wel contact, herbeginnen, opnieuw stoppen, praten, niet kunnen praten,... En zo maar door tot op de dag van vandaag. En nu opnieuw geen contact meer. Of ja, toch wel, om weer maar eens te zeggen dat er geen contact meer zal zijn. Definitief nu. Er is geen andere mogelijkheid.

Ik begrijp mezelf niet. 4 jaar geleden heb ik hier zelf voor gekozen. 4 jaar later voelt de pijn nog steeds hetzelfde aan. Wat is dit? Hoe komt dit? Is het niet kunnen loslaten? Is het vastklampen aan het verleden? Is het het gevoel van 'dit kom ik nooit meer tegen'? Is het schuld? Is het nog steeds houden van? Zoveel vragen, en ik kom er nog steeds niet uit.

Wanneer wel? Zal ik het ooit weten? Zal ik ooit verder gaan? Ik denk dit al zo lang.
De dag komt, zeggen ze. Wanneer komt de dag dan?

Zijn er medebloggers die ook al zo lang worstelen? Waar de scherpe kantjes van het verdriet er misschien al wat af zijn, maar die nog steeds de achtergebleven leegte voelen? Ik weet het, jullie kennen mijn hele verhaal nog niet. Maar het gevoel is hetzelfde. De rouw. Het afscheid nemen. De uren die dagen duren. De dagen die overgaan in nachten en opnieuw in dagen. Het gemis. Het wachten. Het hopen. Het leven dat nooit meer hetzelfde zal zijn.

"We will know, won't we? Stars will explode in the sky.
But they don't, do they? Stars have their moment, then they die."

*Nick Cave "Are you the one that I've been waiting for"*

Zon, 05/12/2010 - 22:57 — hd104
afbeelding van hd104

los laten

beste vrouw
houden van is een raar venomeen
ik ben er ook heel erg mee bezig om me ex los telaten
ik zit nu in de fase van ups en downs
ik krijg de indruk dat je hele leven op de regels is behalve je eigen geluk
waarschijnlijk heb je ook nog een kinder wens die je ongeluk nog erger maakt
mijn advies is ga er op uit maakt niet uit en maak er wat van
doe eens gek je ben er zelf bij en denk niet aan het geld tot zo ver
denk eens goed na wat voor man echt iets voor jou is[en niet denken wat anderen er van vinden
fantaseer maar eens als een klein kind wat je nog verlang in het leven en proef van je geluk
dan leer je je zelf beter kennen en weet je een beetje wat je wil
ik doe het als ik langs strand loop of een beetje suf in bed lig
zelf heb ik al heel wat boeken gelezen over hoe en wat
maar je moet je zelf een beetje voor de gek houden door
je zelf gelukkig tevoelen met een ander
ieder mens is anders maar bij mij werkt het
heelveel sterkte

Zon, 05/12/2010 - 23:10 — demelza
afbeelding van demelza

zelf gekozen??

Het is heel dubbel wat ik lees, je hebt geen keuze gehad, en tot 4jr geleden zelf gekozen!

Wel is duidelijk dat je niet verder komt, en nog zoveel twijfel hebt. Waarom?? De reden om te stoppen is nooit toegelicht, waarom zoveel twijfel aan jezelf? En dan die grote hamvraag, waar klamp je je zo aan vast. Was het eenmalig, hou je nog van,... of is het droombeeld weggenomen. Is het een idealiseren van,... en is dat realistisch?
Ik ben nogal direct, en wil je niet aanvallen of beoordelen, begrijp dat niet verkeerd. Maar ik kom het zo vaak tegen dat men iets idealiseert, wat helemaal niet realistisch is. En waardoor je je leven op stoppen zet, en de tijd die je nu verloren laat gaan is straks weg en komt nooit terug. Scherpe kantjes hou je, en niet alleen door dit afgesloten hoofdstuk, maar waarom voel je die pijn, en val je in dit diepe dal. Dat is tegenover jezelf niet eerlijk!!
Je mag verdriet hebben, ..heus. Maar je bent het ook aan jezelf verplicht om dit ene leven te genieten, en bewust te leven. Dat mag je je niet laten afnemen.

En ik weet helaas ook hoe het is om dit door te maken....dus ik snap je wel. Dit schrijf ik niet uit onbegrip.

Ma, 06/12/2010 - 02:42 — Love is hard
afbeelding van Love is hard

verwerken

hallo,

Demelza heeft gelijk: waar klamp je je zo aan vast? heb je het niet goed kunnen verwerken? afscheid genomen?
misschien waren er toch positieve dingen in je ex wat je niet in een andere partner hebt kunnen vinden?
na een lange tijd ga je toch aan die persoon denken omdat je toch het gemis hebt van bepaalde momenten. Elke partner is anders en elke persoon is uniek. dat is vaak zo en mijn ervaring.

Ma, 06/12/2010 - 12:30 — New boy on the block
afbeelding van New boy on the block

...

Even kort voorstellen: 32 jaar, man, goede baan, eigen huisje, geen kids & nog steeds single. 9 maanden geleden kwam er ook aan mijn relatie van 2,5 jaar een einde... en daar had ik zelf voor gekozen. Geen contact, wel contact, herbeginnen, opnieuw stoppen, praten, niet kunnen praten,... En zo maar door tot op de dag van vandaag. En nu opnieuw geen contact meer. Of ja, toch wel, om weer maar eens te zeggen dat er geen contact meer zal zijn. Definitief nu. Er is geen andere mogelijkheid.

Mijn verhaal is dus nagenoeg exact jouw verhaal, dus ik weet waar je nu doorheen aan het gaan bent.
Ik wens je heel veel sterkte, want zal het zelf ook nodig hebben.

Hou je taai!!
BOY

Din, 07/12/2010 - 09:50 — Unremedied
afbeelding van Unremedied

@Maybeoneday

Ja, dit komt ook mij wel bekend voor. Ik ben een jaartje jonger en ik heb het ongeveer 4,5 jaar geleden uitgemaakt. Ook lang rondgelopen zonder nou goed te snappen hoe het toch kon dat ik het zelf uitmaakte en daar zo'n last van gehad heb. Onlangs heb ik hier nog een blogje geschreven waarin ik schreef over een bepaald inzicht wat mij een beetje hielp te begrijpen hoe dat kon. Maar een inzicht is ook maar een inzicht, daarmee is niet alles ineens afgerond en klaar natuurlijk. De intensiteit komt en gaat een beetje in golven.

Dit is het linkje naar mijn laatste blogje, misschien kun je er wat mee: http://www.ldvd.nl/soms-lijkt-inzicht-echt-met-de-jaren-te-komen

Don, 09/12/2010 - 22:51 — Maybeoneday
afbeelding van Maybeoneday

Herkenning

Ik heb al een deel van jouw blog gelezen, en het lijkt wel of je mijn gevoel beschrijft. Ik kan het zelf niet beter verwoorden. Ik lees zeker verder, want je schrijft geweldig. Ik lees en lees en telkens weer denk ik 'ja, zo is het! ja, dat heb ik ook.' En die eeuwige tweestrijd: IK heb ervoor gekozen, IK heb er een einde aan gemaakt. Maar IK kan nog steeds niet verder, en je begrijpt er absoluut niets van. Het is om gek van te worden.

Don, 09/12/2010 - 22:56 — Maybeoneday
afbeelding van Maybeoneday

@Allen

Bedankt voor jullie bemoedigende reacties. Het doet me echt wat. En ja, het is een vastklampen en niet kunnen lossen, en op sommige dagen gaat het al wat beter dan op andere. Maar het blijft een strijd. Het lijkt maar niet over te gaan. Ik probeer leuke dingen te doen, er eens tussenuit te zijn, mijn gedachten te ordenen en aan andere dingen te denken dan alleen maar aan S.. Maar het blijft knagen, elke dag. Het is als een donkere wolk die boven mijn hoofd hangt. Soms denk je er even niet aan en een minuut later overvalt het je weer als een mokerslag in je gezicht. Maar ik doe mijn best. Je kan niet anders dan blijven doorgaan.