Er zijn dagen zoals deze, en dat komt niet eens per se door de feestdagen, dat ik hem zo kan missen. Het is nu alweer 7 maanden geleden dat ik definitief afscheid heb genomen en voor de laatste keer bij hem thuis ben geweest. Al 7 maanden een nieuw nr, alles verwijderd wat kon om contact te voorkomen. Het is nu alweer bijna 16 maanden geleden dat ik hoorde van zijn vreemgaan, dat het hele drama begon. Het is nu alweer een jaar geleden dat we het nog een keer wilde proberen omdat we domweg gewoon veel te veel van elkaar hielden, na al die tijd nog zo gek en verliefd op elkaar waren. En bleven. En het is nu alweer een maand geleden dat ik hem zag op een feest, we de hele avond hebben gezoend en samen zijn geweest. Een avond die mij opnieuw bewees dat het er nog zat, dat de liefde er nog was. In het half jaar daarvoor begon ik bijna te geloven dat hij er overheen was, dat ik echt amper meer een rol speelde in zijn leven. Dit waren niet zijn woorden, maar de kille afstand die ik daarvoor had gevoelt, en het langdurige amper contact tussen ons; ik moest de waarheid gewoon onder ogen gaan zien. En dan heb je 1 avond die weer alles op z'n kop zet. Nu ook meteen alweer een maand geleden dat ik een lief mailtje van hem kreeg. Een dag na het feest. En ook meteen een maand geleden dat dat mailtje het laatste was wat ik van hem heb gehoord. Weer onbegrip en ergens boosheid. Is het zelfbescherming, angst, een spelletje? Is het een teken, is het oneerlijk? Ik ben nu al zo lang, zo hard met hem bezig. En al zo lang, zo hard aan het vechten voor mezelf. Voor de vrijheid, mijn oude leven en mijn oude ik. Ik probeer zo hard om verder te gaan, maar het lijkt me overal te volgen. Zelfs met de allerliefste en beste vrienden om me heen, zelfs met mijn hele familie of met alle mensen op deze wereld om mij heen, voel ik me zo alleen. Elke dag heb ik het gevoel dat ik iets mis. En ik kan nog steeds niet geloven dat hij nooit meer terugkomt. Dat dit het was, of dat ik ooit weer opnieuw verliefd ga worden. Ooit weer zo van iemand ga houden, iemand zo accepteer en zo onvoorwaardelijk van iemand ga houden als van hem. Liefde op zielsniveau, misschien nu te groot en te heftig voor onze leeftijd en levensfase. Maar als er ook maar iets of iemand was die mij kon vertellen wanneer we weer samen zullen komen, zou ik tot aan die dag leven alsof het mijn laatste is. Maar ik weet niet of die dag ooit komt, en niemand kan me dat vertellen.
Hmm.. Op dagen zoals deze, mis ik hem zo.

X

there's nothing more to say when its over
could wait another day, but there's no more
so please stop coming back to the matter
let it be it will be better

untie that little string on your finger
and let it swim away in the water
and please resist the urge to dive under
let it be it will be better
let it be it will be better

walk on my friend walk on
there is no need to linger let it go
go on my friend go on
and do what you need to
to get you to where you need

theres nothing you can do when you tire
of things that you once loved but no longer
and please don't hide the tears with your laughter
let it be it will be better

release the little bird on your shoulder
its hard now but its harder when she's older
and please don't change your mind she'll go faster
let it be it will be better
let it be it will be better

walk on my friend walk on
there is no need to linger let it go
go on my friend go on
and do what you need to
to get you to where you need

hiding under the table
like I did when I was small and scared
it's a ways away from places I should clearly be instead
but I've been busy finding places that exist inside my head