knallende ruzie gehad gister met mijn moeder.. Want ja ben 18 woon nog thuis enz.. Maar had het gevoel alsof ik niet met iemand kan praten.. Voelde me alleen.. Dan ook nog een berichtje over dat ik een ander schijn te hebben.. En dat heeft iemand dus naar mijn ex gestuurd.. Ik ken heel die persoon niet en weet niet waarom ik al die berichten opgestuurd krijg.. Maar goed er stond nog meer.. Dat ik me ex kinderachtig vind.. Gevoelloos..enz nou heb dat nooit gezegt.. Waarop mn ex antwoorde kennelijk geweldig voor haar toch dat ze een ander heeft.. En tegen diegene zeggen dat ik hem steeds bel maar niks zeg..dat hij mijn nummer heeft achterhaalt enz.. Maar dat kan niet eens ik bel niet.. Ja heb hem wel gebeld maar nu al een hele tijd niet.. Heb hem totaal 4 keer gebeld waarvan 3 keer gesproken dat is nu al 3 of 4 weken terug denk ik.. Maar dat maakte me dus kapot.. Dat hij zo over me denkt.. Terwijl in het mailtje staat dan weer hou op met bellen en dat was dus voor die andere persoon bedoeld.. Ik had gister echt even het gevoel van waarom.. Waarom probeerd iedereen mij en hem nog verder uit elkaar te krijgen dan dat we al zijn? Waarom verpesten mensen het zo voor ons of voor mij.. Ik had de hoop en de gedachte dat ik hem volgende week eens smsje zou sturen.. Gewoon om met hem te praten..omdat er bij mij door alles zoveel onduidelijkheid is.. Want wie spreekt er nou de waarheid? Voelt hij nog wel wat en heeft hij het er echt moeilijk mee? Of ziet hij me als een vervelend stalkend jaloers meisje met een ander? Ik snap het allemaal niet meer.. Ik wil op dit moment gewoon weg.. Hier niet meer zijn..nooit meer.. Maar dat is geen oplossing..dat weet ik nu ook.. Ik moet door.. Gister naar de stad geweest moest een outfit hebben voor een feest van me zusje zondag.. Gelukkig gevonden maar bij elk stukje stad kwam er een stukje gevoel en herinnering.. Thuis dus dat mailtje.. Het werd me echt allemaal teveel.. Nog steeds wil ik hem terug.. Maar het belangrijkste is voor mij dat we een persoonlijk gesprek hebben.. Ergens denk ik dat hij nog wel gevoel heeft.. Dat hij mijn horloge draagt zegt toch ook al heel veel? En zelf heb ik het gevoel dat hij nog wel iets moet voelen na bijna 3 jaar.. Hoop nog steeds dat hij ervan zelf achter komt.. Mijn brief gestuurd niks terug gehad.. Voor de rest heb ik hem geblokt op msn.. Op hyves kijk ik niet meer al heb ik dat vandaag nog wel ff gedaan op de hyves van dat meisje maar er stond niks meer op van hem... Sinds ik die brief gestuurd heb.. Misschien zie ik wel spoken enz.. Maar vind het toch raar vandaag op me eigen hyves al de gedichten die ik voor hem heb gemaakt verwijderd..wil hem laten zien dat ik verder kan zonder hem. En ja hij weet dat ik hem mis enz als hij me brief gelezen heeft maar hij is nu aan de beurt.. Ik niet meer Vandaag een beslissing gemaakt zijn telefoonnummer verwijderd uit mijn telefoon al weet ik hem uit mn hoofd..maar ja de bal ligt bij hem nu en kan er nu niks meer aan doen.. Het is afwachten.. Dacht eerst ga juist lekker uit zoek iemand anders en maak hem jaloers.. Maar nu denk ik nee als hij nog wat voelt en er mans genoeg voor is om zijn gevoel te uitten naar mij naar zijn vrienden enz dan komt het ooit nog goed.. Over een tijdje probeer ik met hem te gaan praten.. Maar nu ben ik er niet klaar voor..ben me school alleen maar aan het verpesten, me zelfvertrouwen is weg moet daar nu aan werken al vraag ik me af kan ik dit wel? Ik wil hem terug.. Met hem praten.. Konden we de tijd maar terug draaien naar 5 weken of 6 weken terug.. Dan was ik nog gelukkig met hem..waarom mis ik hem nog zo? En heb ik nog steeds die hoop dat hij me gaat missen over een tijdje? Hoe gaat dat weg? Al 3 weken of langer geen contact gehad en ben kapot..hou me in terwijl ik zo graag met hem wil praten..wat nu? Afwachten of doorgaan??