Het is nu zo'n drie maanden uit met mijn ex en een paar dagen geleden bekroop mij het gevoel dat ik alsnog de behoefte had om met hem te praten. Dit gevoel is toen ik logisch nadacht echter vrij snel verdwenen. Want waarom zou ik met hem willen praten?

Ik zou graag willen laten zien dat hij ongelijk had over wie ik ben, dat ik prima zonder hem zou kunnen. Maar wat heeft hij hieraan, het zou alleen maar oud zeer openhalen. Eigenlijk zou ik dus met hem willen praten om mezelf te bewijzen. Maar wat heb ik er dan aan? Helemaal niets eigenlijk, want zelfs als het hem duidelijk wordt dat het goed met me gaat, verandert dat niets aan de hele situatie. Het is voorbij en zo blijft het ook. En zo is het eigenlijk ook maar het allerbeste.