En alles begint weer opnieuw... Voor degenen die mijn verhaal niet kennen even een korte inleiding. 3 jaar geleden heb ik me aangemeld hier omdat ik een soort scharrelrelatie had met J. Ik wist niet zeker of en wat ik voor hem voelde en andersom. Doordat we dezelfde vriendengroep hebben werd het allemaal heel awkward. Hij kreeg uiteindelijk een vriendin en ik sloeg ook mijn eigen pad in. Het bleef awkward als we elkaar zagen maar het hoofdstuk was uit.... Dacht ik.
Tot ik vorige week weer met hem thuis belandde. En nu begint alles weer opnieuw. Vrienden die niet snappen waarom dit gebeurd als we elkaar niet leuk vinden. Ik die me maar probeert te verdedigen terwijl ik het zelf ook niet weet... Zijn beste vriend zei dat hij me wel leuk vindt. En hierdoor raak ik toch wat in de war.
Waarom kan ik het niet loslaten?
volgens mij vind jij hem wel
volgens mij vind jij hem wel leuk, anders zou je hier niet over hem komen schrijven als het je niks deed...
Enne... die soort van scharrelrelaties zijn het recept voor dit soort verwarring hè. want er is iets, maar ja wat dan precies? Je komt er op deze manier nooit achter wat de echte intenties zijn, wat er nou echt gebeurt. En dan ga je daar dus over dubben. Want ondertussen raken de meeste vrouwen toch echt wel emotioneel betrokken bij een man als ze intiem zijn met hem. En als het bij jou puur fysiek was, zou die verwarring er ook niet zijn.
Tip: niet meer met hem naar huis maar als je elkaar wel leuk vindt ga eerst eens een tijd daten, leuke dingen met elkaar doen en erachter komen of hij je echt wil voordat je met hem naar bed gaat... het is niet omdat ik vind dat dat niet kan hoor, maar het zorgt gewoon voor veel onnodige verwarring volgens mij. Al die halve relaties en scharreldingen. Gewoon elkaar leuk vinden en rustig aan doen, of niet, en zo niet dan ook geen halve dingen. Maar da's mijn idee.
@petals
Dankjewel voor je reactie! Ik weet echt niet of ik hem nou leuk vindt of dat dat inderdaad gewoon zo werkt bij die "halve" of scharrelrelaties...
Net als mn vrienden vraag ik me ook af waarom we telkens bij elkaar uit komen terwijl we elkaar daarna weer doodnegeren...
Normaal gesproken geef ik je gelijk dat je tijd met elkaar moet doorbrengen en leuke dingen moet doen maar ik weet dat het bij ons nooit meer gaat worden. Mede daarom vraag ik me af wat het is wat ik bij hem zoek... Misschien is het wel gewoon veilig voor me, omdat ik WEET dat het nooit iets gaat worden dus word ik voor mn gevoel niet afgewezen, maar doordat hij telkens wel mijn aanwezigheid op zoekt word op de een of andere manier wel mijn ego gestreeld...
Sorry voor mn vage reactie met mijn eigen hersenspinsels,maar ik weet al drie jaar dat dit hem niet is maar toch blijf ik plakken!!
Frustrerend is het.... Vooral voor mezelf!
Het enige positieve is, is dat ik niet meer met mijn 'date' relatie bezig ben en dat heb af kunnen sluiten. Het vervelende is wel dat ik nu een afgesloten hoofdstuk weer open heb gemaakt... Het hoofdstuk met de reden waarom ik me ooit hier uberhaupt heb aangemeld.
Niemand begrijpt me. Ik begrijp mezelf niet eens...