Waarom kan ik ze maar niet uit mijn hoofd zetten.

afbeelding van StormBC

Hoe is het mogelijk. Het is nu 6 maanden geleden dat ik ze gehoord heb.
Ze heeft iemand anders en eigenlijk raakt mij dat nog steeds. Ze laat nu helemaal niets meer weten en dat kwetst mij. Ik mis ze en had gehoopt dat ze terug zou reageren en zich afvragen hoe het met mij gaat.
Het laatste wat ze zij blijft maar in mijn hoofd zitten.
Ze vind dat het beter is dat ze mij niet meer hoort, ze is samen met iemand waar ze kinderen mee wil en mee wil trouwen. Dit heeft ze mij zelf gezegd. Ik snap het niet goed hoe kan je dat nu zeggen op z'n korte tijd ze was nog geen maand samen met die jonge. Blijkbaar blijft die relatie wel duren. Maar waarom kwetst mij dit nu.
Ik kan ze maar niet lossen. Ik had gehoopt dat ze met mijn verjaardag iets ging laten weten maar dat was ook niet het geval. Ik besta voor haar niet meer... Na 3 jaar een relatie te hebben gehad en nadien nog enkele maanden een aan en af relatie;... Ik had gehoopt dat het ooit goed ging komen maar het wordt nu duidelijke dat het niet zo is.
Ik mis ze echt en denk er elke moment nog aan.
IK hou nog van haar.
De kerst en nieuwjaarsperiode komt er aan. En vroeger hoorde ik ze altijd maar dit jaar lijkt het echt wel anders. Er zijn helemaal geen tekenen dat ze iets gaat laten weten en/of ze mij nu mist of nog aan mij denkt.
Misschien beter zo maar kwetst wel als je hier op hoopt...
Wanneer ga ik nu eens beseffen dat het nooit meer goed komt, wanneer ga ik nu eens stilstaan bij het feit het is gedaan en tis over tijd voor iets anders. Ik wil terug de gelukkige jonge worden dat ik vroeger altijd was.

Storm

afbeelding van Daan73

Hey Storm

Ik ken je verhaal.. Soms denk ik dat het pas beter word als wij ook een ander persoon in ons leven krijgen waar je veel dingen mee kunt doen. Mijn ex had naar 3 weken een "praatvriend". Inmiddels is dat meer. Het raakt me nog steeds, bijna 5 maanden geleden. Ik snap ook niet hoe het kan dat iemand zo snel zich in een "serieuze" relatie stort. Mijn dochter vertelde afgelopen zondag heel leuk dat ze met zijn allen bij hem thuis hadden geslapen..
Toen ik mijn dochter terugbracht, zaten ze met zijn allen bij haar vader en moeder..
Ik probeer op dit moment vooral te kijken naar de mindere punten van onze relatie. En die waren er genoeg!! Daarnaast totaal geen goede band met de schoonouders.. Ik ben het ook absoluut niet eens dat je moet kijken naar de positieve dingen, want dan is het gemis alleen maar erger.. Maar ieder zijn mening.

En gelukkig wordt je wel weer, maar iedere dag dat je het niet bent is er 1 teveel...

sterkte

afbeelding van StormBC

Daan, Moet eerlijk zeggen dat

Daan,

Moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat er bij mij nog geen kinderen bij betrokken.
Op deze manier kom je steeds terug in contact en kom je eigenlijk dingen te weten die je liever niet wil weten.
Nu we zitten met ons liefdes verdriet allemaal in het zelfde schuitje en daar moeten we uit kruipen.

Sterkte,

Bedankt voor Uw reactie,

Storm

afbeelding van Ernstig

Die pijn en controle over jezelf...pfff moeilijk!

Ik zit in hetzelfde schuitje. bij mij is het nog pril. 6 weken nu. Ik voel geen behoefte om mijn levensverhaal hier te communiceren maar wil wel iedereen heel heel veel sterkte en kracht toewensen.

afbeelding van Quasimodo

Quasimodo@Ernstig

Helaas "welkom" Ernstig, je hoeft niet je levensvrhaal kwijt hoor! Alleen wat je dwars zit, kan opluchten. Als je helemaal niets laat weten is er geen bilaterale communicatie mogelijk en kun je je afvragen wat je dan doet op deze site......toch?

Oke, 6 weken dat is heel erg kort, op hoe een lange relatie?

Jij ook heel veel sterkte en hopelijk schrijf je nog iets meer over jezelf.

Groetje, Quasimodo.

afbeelding van Ernstig

Ernstig@quasimodo

Verdrietig
Je hebt gelijk. Mijn verhaal staat intussen in mijn blog.

afbeelding van Crea-tive

Héél herkenbaar en je bent

Héél herkenbaar en je bent niet de enige man. Een breuk en vooral wanneer je gedumpt bent is een ware trauma. En moet ik nu helaas ook ondervinden. Alles zag er nog zo rooskleurig uit, het leek alsof onze relatie nooit stuk ging gaan. Realiteit is natuurlijk anders.

Ik begrijp mezelf ook niet volledig. Nu ook al zes maanden verder en ik kan haar maar niet uit mijn hoofd krijgen. De hele dag, avond en nacht beheerst ze mijn brein. Er zijn momenten waarvan ik dacht dat ik nu eindelijk over haar heen ben, maar niets is minder waar. De ups en downs volgen elkaar op in sneltempo. Erg vermoeiend en ben hierdoor ongelukkig. Het wordt een obsessie en het lijkt alsof ik aan een bipolaire stoornis lijdt. Ik ben serieus aan het overwegen om naar een psycholoog te gaan.

Zo sterk en arrogant dat ze klonk via telefoon, ik voelde me zwak en zo afhankelijk. Terwijl gedurende onze relatie het omgekeerd was en ik haar steunde wanneer ze het moeilijk had. Ze is nu gelukkig en waarschijnlijk heeft ze een relatie, heeft ze mij trouwens nog steeds niet willen zeggen. Waar is de oude persoon die ik ooit was? Vredevol, zelfzeker en vooral gelukkig.

Hoe dan ook ik blijf vechten tegen mezelf met alle middelen die ik heb. Ik bestook mijn emoties voortdurend met ratio. Ik probeer mijn liefde voor haar om te zetten in woede en zo hopelijk te komen tot onverschilligheid. Ik denk voortdurend aan de negatieve kanten van haar. En ik hou me bezig met bepaalde activiteiten om toch maar niet aan haar te denken.

Ik vraag me af, zal ik ooit in staat zijn om nog met iemand een relatie aan te gaan. Met mijn persoonlijkheid zal het moeilijk worden, ik ben kieskeurig en denk teveel na. Ik durf geen liefde meer ervaren. Het maakt je tijdelijk gelukkig, maar heeft een keerzijde. Je zit opgescheept met die gevoelens als het niet meer wederzijds is. Misschien best gewoon eeuwig vrijgezel zijn? Ik wil het niet nog eens meemaken, of ben ik dan zo ervaren dat ik er beter mee zal kunnen omgaan?

Hoe dan ook we moeten verder. Je bent niet alleen! We zullen het overleven!

afbeelding van StormBC

Tis inderdaad

Tis inderdaad wreed.
Ongelofelijk eigenlijk dat we allen het zelfde voelen.

Sterkte.

Storm