het is nu een dag uit, ik voel me heel verrot....

we hadden het heel fijn samen tot hij een eigen bedrijf begon met een goeie kameraad en tevens huisgenoot. er werden onderling afspraken gemaakt maar niet nagekomen... er begon hem iets dwars te zitten en het weekend van oud en nieuw had ik gevraagd wat er was... er was niks het kwam wel. ik drong aan en hij zei tegen mij van je hebt er meer aan als je het nu nog niet weet.hij werd steeds afstandelijker en hij raakte me amper aan geen sex meer en amper een zoen. ik begon na te denken en heb bij lange na niet nagedacht dat dit twijfels over ons waren. ik d8 dat het geen wat hem dwars zat te maken had met het bedrijf maar dan alleen het bedrijf en niet dat ik een rol mee speelde.

een week ging voorbij ik was helemaal aan het piekeren en bezorgt over hem. ik wist niet wat er in zijn hoofd om ging. hij heeft me zo lang in onzkerheid geleaten dat ik op een gegeven moment moest weten of ik hem kwijt raakte. hij wou hier niet op ingaan via sms en zei dat hij dat zondag met mij bespreken wou. ik hield het niet meer en ben vrijdag avond naar mijn beste vriend gegaan. me beste vriend zei tegen mij kom hier maar heen dat is beter dan maar liggen piekeren. ik ben er heen gegaan en snachts heb ik mijn ex gebeld het ging goed met em en hij wou verder film kijken. de film was belangerijker dan mijn gevoel. ik hing weer op en ben verder tv gaan kijken. zaterdag ochtend ik hield het niet meer ik smste hem of ik hem kwijt raakte ik kon hem niet bellen hij zat bij zijn ouders het weekend. hij wou er niet op reageren via sms maar ik moest het weten... hij had op mijn vraag of ik hem kwijt raakte ja als antwoord gesmst. ik had het niet meer zoveel pijn en verdriet. hij had het gevoel al een tijdje dat we niet bij elkaar pasten was ook de reden wat hij gesmst had. de volgende dag zondag zou hij langskomen dan wou het er ook pas over hebben.

het is zondag ik w8 tot hij er is. hij is er.... mijn hart klopt harder en harder. hij geeft me toch nog een kus (toch nog beetje hoop dat et goed kwam) ik bood hem wat drinken aan en hij ging zitten op de bank. hij begon een beetje te lachen. ik heb hem gezegt niet lachen vind ik niet leuk waarop hij mij antwoord gaf van ik kan der niet zo goed tegen meisjes die huilen of zielig zijn. mijn hart brak nog meer. we wouden wel praten maar alles wat ik hem vragen wou was ik kwijt. opzich hebben we wel een goed gesprek gehad maar om in zijn armen getroost te worden voelt heel raar. hij wou het eerst nog niet uitmaken hij had zoiets als het over waaide dan had hij stennis gemaakt om niets. zijn reden dat het uit ging was omdat zijn gevoel niet wist of we verder moesten en als hij daarbij ging nadenken van waarom? dan irriteerde hij zich aan de kleine dingen van mij. we pasten niet goed bij elkaar zei hij, ik d8 anders over dingen als hij. ik vertelde hem als we door waren gegaan en de twijfels werden erger had hij alleen zichzelf ermee en hield hij zichzelf voor de gek en liet hij mij aan het lijntje. ik zei het is jou beslissing ik kan niet doen. en toen heeft hij besloten om toch maar te kappen. het was etenstijd toch samen maar gaan eten bij een snackbar. we liepen er heen niet hand in hand het voelde zo raar hij wou voor mij betalen maar dat wou ik niet. ik heb amper gegeten en hij heeft alles op gegeten wat hij had besteld. daarna ging hij naar huis ik heb hem naar de bus gebracht. toen de bus er was heb ik een kus gekregen, ik heb hem terug gekust. maar toen schoot ik vol.

was er wat met mij? wat kon ik er aan doen? mijn ouders zagen het al aankomen en zijn ouders ook... maar waarom ik niet? ik pieker me suf en heb al vanaf oud en nieuw amper een oog dicht gehad. ik kan alleen maar huilen. we houden wel contact we zouden allebei graag een vriendschap er op na houden. we hebben gezamelijke vrienden dus zie hem over 2 week weer. ook komt hij over een paar week op mijn verjaardag.

hij wist mij nog te vertellen dat hij niet zeker wist of dit de juiste beslissing was... ik kreeg weer hoop... ik had hem gevraagd of hij wel toe was aan een vaste relatie hij wist het niet miss speelde dat ook wel een rol mee in zijn beslissing.

ik mis hem zo... ik kan nog steeds niet bevatten dat het uit is. het doet zo'n pijn. ik had nooit verwacht dat ldvd zo'n pijn zou doen. ik hou zoveel van hem... ik zoek afleiding maar dat helpt niet echt. en alleen thuis zitten helpt ook niet... wat moet ik doen? ik snap het niet dat het zoineens uit kan gaan. het doet pijn!