Ik heb achteraf ook nog vaak gedacht: 'Ik had dadelijk weg moeten wandelen, dan had hij misschien ook de klap van mij te moeten missen gevoeld.'

Maar ik heb ook eerst een aantal weken de begrijpende ex gespeeld. Hij kwam hier nog over de vloer, we hadden nog vrij veel contact. Maar terwijl zat hij wel bij die ander.

Maar uiteindelijk ging ik me daar alleen maar slechter door voelen, altijd weer een sprankeltje hoop als hij kwam, telkens weer pijn als hij weer wegging.

Ik weet niet hoe het bij jou zal zijn, maar voor mij was contact verbreken de juiste oplossing. Tussen ons is het nooit meer goed gekomen, maar daar ging het op het einde ook niet meer om. Ik wou mezelf alleen nog redden, & om dat te kunnen moest hij weg...

Alleszinds heel veel sterkte!

Broodje toch, ik kan bijna voelen wat je voelt door het beeldscherm heen, ook omdat ik het heb meegemaakt die pijn. Ook ik dacht had ik maar niet dit of dat of wel dit of dat, maar vroeg of laat was het dan toch gebeurd (en in mijn geval veel erger). Jou ex vlucht ergens voor. Dat heeft niets met jou te maken. Ze vlucht naar die man.

Inderdaad dat zal niet standhouden en dan pas zal ze kunnen denken en voelen, ik vind het zo sterk van je dat je dit kan. Ik kon het niet loslaten en bleef zijn vangnet met alle bijbehorende pijn en het gevolg dat ik zo bang geworden ben voor de toekomst. Maar aan de andere kant leer ik heel veel nu over me zelf en wat ik wil en waar ik sta.

De toekomst? Je weet niet wat ze zal doen in de toekomst, zij gaat nu ergens doorheen en je kan wachten maar krijgt geen duidelijkheid. Die heb je nu wel geschapen voor jezelf, je hebt pijn en verdriet, maar je komt er uit....met of zonder haar (of ze wel of neit terugkomt), in beide gevallen is dit wat je doet goed. Voor jou.

Heel veel sterkte
Eeffie