Bedankt voor de reacties op m'n vorige blog. Ik weet dat ik beter extra hulp inschakel, zal vandaag dan ook een paar telefoontjes doen om mss deze week nog ergens een gesprek te kunnen hebben.
Ik besef zelf wel al langer dat dit nodig was, stom dat een paar reacties hier nodig zin om me over de drempel te trekken, maarja.

Maar in een facade geloof ik niet meer, gisteren was een nieuwe kwelling. 5maal moest ze op het verdiep zijn, kan ze niks aan doen. Weer kwam ze eens binnen om honderduit over koetjes en kalfjes te vertellen, als er vroeger woorden vielen was ze altijd behoorlijk koel in de bureau, om elkaar tijd en rust te geven. Daarin gelooft ze duidelijk niet meer.
Ik kreeg in de late namiddag een werkgerelateerde mail van haar, niks mis mee, tot ik de screenshot uitzoomde. Op de achtergrond op haar bureaublad zag je héééél toevallig een mail naar de grote baas van een buitenfirma. Een deel van de tekst was zichtbaar 'elaba, tot straks', met als titel 'foei!'. Ze vertelde me in september al dat die baas (normaal een gelukkig getrouwde kerel) smoorverliefd was op haar, toen al stuurde hij haar berichtjes om iets te gaan drinken en werd hij steeds stouter, na enkele weken kreeg ze snachts smsjes dat hij fantaseerde over haar, dat hij zijn vrouw wel wou verlaten voor haar. Ze kon er toen niet mee lachen, ze had hem al duidelijk gemaakt dat ze geen interesse had, vooral omdat ze al iemand had. Ze zei me toen ook dat ze hem behoorlijk zielig vond omdat hij zich zo aanstelde terwijl hij getrouwd was.

En nu... gaan ze al op date. Vorige week belde ze me 2 keer, zei ze telkens dat ik altijd welkom was, dat ik altijd mocht bellen, bij de minste twijfel. Zondag had ze zwaar op m'n tenen getrapt waardoor ik kortaf was en dat was blijkbaar genoeg om me zoiets te lappen. Dit is geen toeval, waarom ze zoiets doet is me een raadsel. Ik heb meteen een sms gestuurd dat ze geen spelletjes hoefde te spelen om me me slecht te doen voelen en dat ik het smerig vond. Ik zei niet wat, het kan niet anders dan expres geweest zijn, dus ze zal het zelf wel weten. Geen antwoord ontvangen, moest ik haar onterecht beschuldigen zou ze zich zeker verweerd hebben, zo ken ik haar wel.

Het is eigenlijk de eerste keer dat ik ervan overtuigd raak dat ze niet meer hoeft terug te komen, ze is normaal de verzoenende persoon, doet er alles aan om met iedereen goed overeen te komen. Wat ze van haar toekomstige ex het afgelopen jaar al niet allemaal geslikt heeft, daar zijn geen woorden meer voor, en toch doet ze elke keer opnieuw pogingen om gewoon on speaking terms te zijn. Enkel en alleen voor haar dochter. Vorig jaar werd ze op het werk lastiggevallen door iemand die haar probeerde versieren, toen ze afwees werd hij handtastelijk, naam haar plots langs achter vast. Maanden heeft ze toen bezig geweest dat zo iemand afgedaan heeft bij haar, om een paar maand later er terug perfect mee overeen te komen. Zonder dat die persoon excuses heeft moeten aanbieden ofzo. Ze IS zo, heb ik nu ook geen probleem mee, zou niet weten waarom. Maar het maakt dit zo moeilijk om te begrijpen.
Er is niemand op het werk die haar zo goed kent als ik, waar ze haar facade telkens uitschakelde en haar kwetsbare kant liet zien. Nooit heb ik zelfs maar een neiging gezien tot zo'n gedrag.

Tijdens een breuk leer je nieuwe kanten kennen zeggen ze, het is een bijzonder giftige. Een collega zei me, je moet een foto op je bureau zetten van een ander meisje, strijd terug. Maar dat wil ik niet, ik houd me daar niet met bezig. Ze is 34, 10 jaar ouder dan me, ga je me nu echt zeggen dat ik volwassener ben dan haar in deze situatie?

Al 2 maand denk ik in vlagen hoe het terug goed kan komen, maar dat heeft gisteren een immense knauw gekregen.