Afspraken zijn afspraken, toch?

Wat kan alles raar in elkaar zitten. Of wat kunnen mensen ineens raar doen, of hoe je ook noemen wilt.

Ik weet toch echt zeker dat ik met haar heb afgesproken dat ze elke week op vrijdagmiddag zou bellen, ter bevestiging voor het bezoek van ons zoontje op zaterdag.
Mail is ook al genoeg, maar geen van dit alles.

Tot nu toe, geen teken van leven.
Geen belletje, geen bevestiging.

Is het wel zo goed, om onderling dingen te regelen?
Is het gewoon niet beter om toch maar de stap te maken naar een advocaat?
Ja zeg ik met mijn verstand. Omdat het beste is.
Als je onderling iets afspreekt, moet je voor de volle 100% elkaar vertrouwen. Door dit, en het hele gebeuren, is het vertrouwen minder aan het worden.
Ik ben afhankelijk van.....haar, nog steeds, en ik moet me ook nog eens druk gaan maken of mijn zoontje wel of niet komt????
Waarom doe je me dit allemaal aan?

Als ik naar een advocaat ga dan weet ik zeker dat ik om de twee weken mijn zoontje een heel weekend heb, en dan hoef ik me niet meer druk te maken over haar stemming of ze wel of niet iets laat horen.
Dit is geen spel die gespeelt moet worden.
Althans voor mij niet. Het gaat hier om mijn zoontje. En afspraak is afspraak.

Ik hoop niet dat morgen ik word teleurgesteld, en dat het toch niet zo zal zijn, dat ze verstek laat gaan.
Laat in hemelsnaam ons kindje er buiten, en doe het dan voor hem!!!!
Dat je opgaat in je nieuwe lover, prima, doe dat dan niet ten koste van.
Samen een kind, is ook samen verantwoording dragen!

Zomaar een vrijdagavond. Ik weet van niks voor morgen, maar zal er zijn. Klaar om 11.30 uur.
Want ik weet niet beter dat mijn zoontje komt.

Ron
x