Ik las je blog en snap precies wat je bedoelt. Ik ben helaas nog niet over mijn ex heen, maar mijn vriendinnen proberen me telkens te koppelen aan een of andere man waar ik totaal niet op zit te wachten.
Misschien ben je er te veel mee bezig in je hoofd? Je verlangen is groot om een relatie aan te gaan.. je droomt er zelfs van. Hoe groter het verlangen, hoe groter de teleurstelling en besef dat het er op dit moment niet is. Wat mensen weer aan je kunnen zien (schijnt!). Heb je vaak met vriendinnen/ familie over dit gemis? Bij mij is het juist al ik het er vaak over heb, het gevoel en verlang sterker naar voren komt. Waardoor ik mezelf uiteindelijk weer moet teleurstellen met de harde realiteit. Daarnaast geven ze toch geen goede tips, want zoals je zelf ziet proberen ze het beste, maar wat ze aandragen heb je 9 van de 10 keer niets aan. Alweer een teleurstelling rijker.

Een vriendin van mij loopt tegen hetzelfde probleem aan. Ze wil niet op date met een jongen die niet volledig haar ding is, oké begrijpelijk. Maar ik vraag haar dan vaak hoe weet je dat? Kon hij zich 100 procent openstellen dan? of kijk je dan alleen naar het uiterlijk, baan en zijn vrienden?
Mijn ervaring of een jongen echt bij mij past komt met de weken. Ik kan niet oordelen of hij het wel of niet is? oke iedereen heeft voorkeur.. maar als deze niet precies in mijn straat past ga ik hem niet gelijk afwijzen. Ik ga de ervaring aan.. wellicht is het wat! Ja dan is de kans inderdaad groot dat je ook weer uit elkaar gaat. Maar misschien ook niet! Misschien blijkt hij heel anders te zijn nadat jullie elkaar beter kennen. Verliefd wordt je toch niet op een oogslag.. dat gebeurt met de tijd. De tijd die je elkaar geeft om nader toe elkaar te komen. Dat is mijn idee.

Tot slot geef je aan dat je het liefst het allemaal spontaan ziet gebeuren. Maar hoe kan het spontaan gebeuren als je stiekem al keuze hebt hoe het juist niet moet? Niet via dit via dat.. Ik heb ook het liefst dat een jongen op mij af komt he, wat leuk dit dat. Maar naar mijn idee is dat niet meer echt 2015. De mannen (vooral als ze wat ouder zijn, werk hebben, wellicht kinderen en een drukke baan)gaan niet meer veel uit. Behalve als ze mannenuitjes, verjaardagen etc..hebben, daar zijn ze dan nog wel te vinden. Tenzij jou mannen op festivals rondlopen? Ook weet ik dat ik hier niet spontaan word aangesproken, oogcontact thats it. Als ik word aangesproken dan zijn het mannen die alleen met mij het bed willen delen (bedankt maar mij niet gezien!) Meestal ben ik dan ook diegene die er op af stapt als ik iemand leuks zie (irritant!). Maar hierdoor heb ik wel de leukste relaties aan over gehouden. Die erg spontaan waren naar een aantal weken!

Steff