Eindelijk is het zover: ik ben verliefd. Op een man die laat uitschijnen mij ook erg leuk te vinden.

Maar ik ben zo in de war... Het maakt mij doodsbang! Ik ben gelukkig en ongelukkig tegelijkertijd. Ik zit stiekem te glimlachen om dan enkele seconden later in tranen uit te barsten... Heb het zo lang proberen onderdrukken maar ik kon het niet meer. Het ging niet meer om ertegen te vechten. Maar ik ben zo, zo bang... Bang om opnieuw gekwetst te worden, bang dat ik hem zal verliezen, ...

Ik word heel moeilijk verliefd, omdat ik het probeer tegen te houden. Zo bang om terug gekwetst te worden.

Maar nu kon ik het niet tegenhouden, die gevoelens. Alleen mag ik toch terug weer dat verschrikkelijke gevoel ervaren. Ik ben namelijk verliefd geworden op iemand die niet de mijne kan zijn, want hij heeft al trouw beloofd aan iemand anders. En daar kom ik niet tussen.

Het is sterker dan mijzelf. Nu moet ik in stilte lijden. Soms kan je zo hard van iemand houden, maar ben je niet voor elkaar bestemd.

Ik ga eraan kapot.

Dit is zo surreëel. Een drietal jaar geleden verliet mijn ex mij voor een ander. Deze week gaat hij ermee trouwen. Het doet raar want ik heb de hele breuk een plaats gegeven, we hebben alles uitgepraat en ik gun hem het nieuwe geluk. Toch heb ik zin om mijn ogen uit te huilen, die dag onder een steen te kruipen en daar enkele weken blijven. Het maakt er niet makkelijker op dat ik zelf nog steeds single ben en mijn 'liefdesleven' (voor zover je dat zo kunt noemen) een grote grap is omdat er enkel gestoorde of getrouwde mannen op mij afkomen (die ik uiteraard direct wegjaag).

Soms kan je van die nachten hebben dat je erg diep slaapt en heftig droomt, met als gevolg dat je er de hele dag niet goed van loopt. Begrijp je wat ik wil zeggen?

Vannacht was zo'n nacht... Ik droomde dat ik de liefde van mijn leven vond, en het was zooo fantastisch... Tot ik wakker werd. En ik zin kreeg om te huilen.

Ik hen het al in even vorige blog gepost: ik geloof dat ik immuun ben geworden voor verliefdheid.

ik heb al mannen ontmoet, ook al me gekust en zo, maar dan is het spannende voor mij er af en heb ik geen interesse meer...

Heb toch even een lastige dag... En gek genoeg komt dit door het mooie weer.
Ik heb zin om iets leuk te doen dit weekend, maar niet opnieuw op mijn eentje...
Heb veel vrienden en ben eigenlijk best wel een happy single, maar dit is even een moment dat ik het toch wat beu ben... dat ik terug verlang naar een maatje waar ik alle mooie momenten mee kan delen.

Hoi

Een maand geleden ging ik langs bij een waarzegster. Verschillende vrienden van mij waren al eens bij haar langs geweest en er waren griezelig veel voorspellingen uitgekomen.

Nu was ik zelf wel eens benieuwd en ben ik eens langs geweest. Echt wel met het idee van "niet te serieus nemen, gewoon eens leuk om te doen".