Ook dit nog, kan er nog niet bij! Alsof het allemaal niet genoeg is, nu ook nog snipverkouden en een grieperig gevoel.

Ik weet het momenteel echt niet meer. Ik loop me constant voorbij en kom dan ook nog bij elke hoek mezelf tegen.
Lekker slim, die gedachte van mij. Boek maar wat leuke items in, doe maar lekker je ding! Zo weinig mogelijk tijd om te dubben, wel om dingen te doen die je al zó lang wou doen, en altijd maar uitstelde!
Ga de straat op (figuurlijk dan), en leer nieuwe mensen kennen, verzet je zinnen!

En daar sta ik dan, tussen al die nieuwe mensen, met een blok van mijn nek tot aan mijn voeten, een krop in mijn keel, en tranen die branden achter mijn netvlies. Gisteren kookcursus, best gezellig! Gelukkig waren er massa's uien te snipperen, een werkje dat ik graag voor mijn rekening nam. De tranen konden zonder al teveel gedoe de vrije loop krijgen. Bij elke snipper dacht ik; ga ik dit ooit nog voor ons 2 klaar maken, en het vervolg kan je al raden.

Ik voel me zo wezenloos, zo onecht. Ik weet gewoon niet welke kant ik uitmoet. Ik wil rust in mijn hoofd, en rust in onze situatie. Bij elke sms die ik krijg heb ik een "pfff" gevoel, maar krijg ik niets, dan word ik knettergek.
Ik weet gewoon niet of ik nog blij moet zijn met onze "gestolen" momenten, of ik toch beter de stekker er volledig uittrek.

Wat een moeilijk iets!
Toch voor iedereen een prettig weekend!