Los van het feit wat er tussen jullie gaande is, is er nu een derde in het spel. Is zij op de hoogte wat er zich allemaal heeft afgespeeld of is zij het volgende ldvd-lid?

Je kan geen vriendschap hebben met iemand die je zo gekwetst heeft....

Maar volgens mij weet je precies hoe het zit......

Je hoeft het nu niet definitief te beslissen, he! Je bent nu effe jezelf aan het beschermen. En daarin heeft hij absoluut geen rol!!!! Daarin kan je, denk ik, het beste zeggen: de boom in met die vent! Eerst je eerste prioriteiten. Zonnetje weer op de been krijgen! En daarna? Nou, gewoon daarna maar eens aanzien. Kan je daar zin in hebben? In vriendschap? Heb je er geen zin in? Allemaal nu geen relevante vraagstukjes, en geen van allen hoeven ze nu een definitief antwoord. Eerst jezelf op de been. En voel je je weer helemaal op en top zonnetje, weer helemaal een stralend zonnetje, nou kan kan je altijd eens bedenken of je eens gaat praten. Of het tijd is om dingetjes eens van een afstandje te bekijken.

Maar nu niet..... nu effe niet....koppie heeft rust nodig, voetjes hebben vaste grond nodig. Geen achtbaan meer.

Als je vraagt wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond? Dat weet je he..... Je weet hoe ik het nu doe. Of dat de juiste weg is? Dat weten we niet. Ik weet dat niet. Maar het is wel de weg die ik gekozen heb. Of heb ik hem wel gekozen? Zelfs dat weten we niet. Maar het is wel mijn weg... het moet zo lopen....

Je weet al wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond he? Ik heb contact gehouden met mn ex, de eerste maand nadat we uit elkaar waren, vriendschappelijk contact met vanuit mijn kant continue de hoop op meer...
Op het moment dat ze aangaf dat ze beginnende gevoelens voor een ander begon te krijgen heb ik met heel veel pijn moeten besluiten dat ik dat niet aan kan, dus als ik in jouw schoenen stond.... ik zou alle contact verbreken, hoe moeilijk en pijnlijk ook...

Bij mij zaten er voor een groot deel namelijk wel degelijk "vlinders" achter de motivatie om contact te houden (ik noem het hoop, jij vlinders, maar we bedoelen hetzelfde) zolang je ex nog alleen is en ook verdrietig is, is die hoop nog niet volledig hopeloos (althans dat blijft je emotionele ik met veel overtuiging vertellen) maar zodra er een ander in het spel is... ik denk dat je dan echt voor je zelf moet gaan kiezen... in mijn geval ook omdat ik mn ex het beste gun en hoe vervelend en pijnlijk en moeilijk ook.... misschien is een realtie met die ander voor haar het beste en wie ben ik om daar dan tussendoor te blijven varen.

Ik begrijp je dilemma volledig hoor, door nu het contact te verbreken voel ik me ellendiger dan ooit, die eerste maand waren we er voor elkaar en dat voelde naast moeilijk toch ook een soort van goed, te weten dat er nog steeds gevoelens waren, ook van haar kant, niet meer liefde als de liefde die je voor een partner voelt, maar wel hele diepe warme vriendschap en dat is absoluut heel erg fijn en mooi en door nu alle contact te verbreken voelt het alsof je dat nu zelf weggooit, of je je ex voorgoed uit je leven verwijderd... en dat gevoel is killing en ik hoop ook heel erg oprecht dat ik op een gegeven moment weer sterk genoeg zal zijn om er wel mee om te kunnen gaan en ik hoop dat tegen die tijd, mn ex daar ook nog voor open staat.

Tegelijkertijd realiseer ik me dat door deze keuze te maken, er een kans is dat we idd voorgoed uit elkaars leven verdwijnen en dat maakt dat ik me nu zo verdrietig en eenzaam voel, zoals ik het hier eerder beschreef, ik heb de pleister er nu uiteindelijk in 1 ruk afgetrokken... maar ik heb het gevoel dat ik daarmee alles wat ik ben, mn hart, mn gevoel, alles mee heb losgescheurd.

Toch moest ik wel... het valt me onnoemelijk zwaar en elke cel in mn lichaam schreeuwt om haar... maar het kan niet meer, ook al mag ik aanspraak op haar maken van haar zelf, ik mag het van mezelf niet meer omdat dat mn hoop blijft voeden en die hoop maakt me stukje bij beetje van binnenuit kapot...

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe blauwezon en wat je ook besluit, niemand zal je er om veroordelen, ieder maakt die keuzes voor zich en je bent aan niemand dan je zelf verantwoording verschuldigd.