Voorwaarts!

De laatste ldvd dip een paar weken terug ging heel diep. Ik miste hem opeens weer intens, alsof alle beschermlagen wegvielen en alleen het rauwe gemis en verdriet weer overbleef. Ik twijfelde zelfs weer over wel of niet contact opnemen. Maar het lijkt alsof ik, voor het eerst wezenlijk, sterker uit deze laatste dip ben gekomen.
Nog steeds slaat mijn hart 3 slagen over wanneer ik aan 'zijn kant' van de buurt fiets of rij. Soms is dat haast niet te vermijden.
Maar de innerlijke dialoog begint af te zwakken. Ik voer steeds minder gesprekken in mijn hoofd met hem. Zit niet meer met een rotgevoel na mijn werk in de auto alleen aan hem te denken. Ik zit gewoon weer rijdend in mijn auto naar muziek te luisteren. En ik begin mijn gedachten te beschermen. Wanneer iets me raakt, me bijvoorbeeld doet terugdenken aan onze vakantie samen voel ik die pijnscheut maar sta ik mezelf niet meer toe om een half uur lang terug te denken aan die vakantie. Het schiet mijn gedachten in en ik gooi het er net zo hard weer uit!

En ook voor het eerst sinds de breuk heb ik het gevoel dat hij niet meer de 'macht' over me heeft. Ik zou me nu niet meer op de bank in zijn armen nestelen en me daarna als ex naar huis laten sturen, wat ik zowat een half jaar heb volgehouden in een verschrikkelijk gevoel van machteloosheid ('ik kan niet anders....als hij me wil vasthouden dan kan ik daar niet boven uitstijgen...). Ik denk dat ik ook veel minder behoefte zou hebben om onze eeuwige beleefdheden vol te houden.
Het gaan toetsen wil ik niet want ex is een man van goed gekozen woorden en daar zou ik 'mevrouw goedgelovig' zo weer voor vallen. En de laatste dip ben ik nog niet vergeten...

Ik merk wel dat ik nu weer flink mezelf aan het tegenkomen ben. De ex kwam op een punt in mijn leven dat ik daar verschrikkelijk veel behoefte aan had. De relatie was geen vlucht, maar zette wel veel dingen voor langere tijd op een heel laag pitje die nu weer langzaam omhoog borrelen. Ook zorgden de naweeën van deze relatie voor intense spanning en stress waardoor ik ketting rookte, veels te veel dronk en mezelf niet meer goed in de hand had.

Ik ben sinds kort gestopt met roken, drink af en toe een wijntje of biertje maar niet meer buiten proporties en probeer weer te dealen met mezelf en mijn eigen demonen. Dingen die helemaal niets meer met hem te doen hebben.
En het is een gevecht wat ik veel liever aanga, omdat dit allemaal voor mezelf is en ik de belangrijkste persoon in mijn leven ben. Daten heb ik even in de kast gezet. Ik merk dat ik er geen energie, maar ook geen zin in heb. Aan mijn lijf even geen polonaise! En als er een nieuwe partner zou komen (waar ik wel van uit ga) moet hij me accepteren zoals ik ben, mét al mijn baggage! En anders: opzouten!

Ik had het graag anders gezien, ik hou nog steeds van die jongen, misschien blijft dat wel altijd.

But...I love me more!!!