Lieve mensen.

Morgen is het 3 jaar geleden dat ik een relatie kreeg met degene die ik later altijd zal blijven bestempel als mijn eerste grote liefde. Sommige mensen kennen mij misschien nog, ik heb lang op deze site gezeten en heel erg veel steun aan het schrijven en lezen van blogs gehad. Ik heb hier vriendschappen opgebouwd en mijn verdriet kunnen verwerken.
Inmiddels kan ik zeggen dat ik helemaal 'genezen' ben, ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie, een prachtige relatie waar ik ontzettend trots op ben. Ik heb tegen al mijn verwachtingen in opnieuw iemand ontmoet die mij zoveel liefde geeft, iemand die de zware periode die ik achter mij heb kunnen laten heeft 'beloond' zoals ik het af en toe noem. Ik had echt het gevoel dat toen ik hem ontmoette hij mijn 'prijs' was voor de zware periode waar ik door heen was gegaan.

Inmiddels ben ik begonnen aan een verre reis die ik al vanaf dat ik 12 was wenste te maken. Ik zit nu al 2 maanden in de tropen en geniet met volle teugen. Mijn nieuwe liefde heb ik wel achter gelaten maar de hoop dat dat allemaal goedkomt is hoog. Wat ook veel zegt over ons vertrouwen in de relatie.

Waarom ik toch weer de behoefte heb gekregen om hier een berichtje te plaatsten is omdat ik altijd veel hoop heb geput uit de verhalen op deze site die uiteindelijk zijn goedgekomen. Ik wil graag mijn verhaal vertellen in de hoop dat andere daar moed uit halen. Ik ben echt 1,5 jaar door een hell gegaan, het ging van kwaad tot erger en ik was echt in de veronderstelling dat het nooit meer goed zou komen. Dat ik nooit meer volop zou kunnen genieten zoals ik kon doen voor dat ik hem kende en tijdens mijn relatie met hem. Dat ik nooit meer zo kon gaan houden van iemand, nooit meer het ultieme gevoel van geluk kon krijgen zolang hij niet meer bij mij was.
Wij hebben snel de neiging te denken dat ons geluk in iemands anders handen ligt. Achteraf ben ik zo ongelofelijk dankbaar voor de zware periode, de liefdesverdriet periode, het verwerkingsproces. Ik ben er zo door gegroeid, ik heb er zoveel van geleerd. Ik heb een spiegel voorgezet gekregen, een spiegel die me ontzettend veel pijn deed maar mij uiteindelijk dwong aan mezelf te werken. Het enige wat ik voor mijn gevoel nog niet kwijt was, was mezelf. En om dat niet ook nog te verliezen ben ik hard gaan werken aan de goede dingen om mij heen. Verwerken vraagt een aantal grote dingen van een mens. Moed, doorzettingsvermogen en veel eigen inbreng. Acceptatie is een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd.

3 jaar geleden begon ons verhaal, en nu 3 jaar later, een nieuwe liefde verder, denk ik nog steeds elke dag aan mijn ex(O). Het is geen vervelende gedachten, het zit niks in de weg en het doet geen pijn. Ik heb de rol geaccepteerd die hij in mijn leven heeft gespeeld, en heb de kansen aangegrepen om te leren van alles wat ik heb doorgemaakt.
Door alles wat er is gebeurd kan ik nu veel beter liefhebben, ben ik niet meer bang om alleen te zijn omdat ik weet dat ik het alleen aan kan. Geluk zit in jezelf, cliché maar waar, en je moet de ander niet als een invulling maar als een aanvulling op jezelf zien.

'' loving someone, don't make them love you'' pijnlijk maar waar. Ik heb lang niet kunnen accepteren dat al die liefde die ik nog overhad, alles wat eruit kwam toen het al te laat was, dat dit allemaal voor niks was. Dat ik het niet meer aan hem kon geven, ik wist zo zeker dat wij op een dag weer samen zouden komen, gewoon omdat ik dat voelde. Liefde gaat ontzettend diep, en verdriet om een liefde gaat nog dieper. Het kan je zo raken dat je het zelfs in je lichaam gaat voelen, het kan alles om je heen beïnvloeden en als je niet oppast neemt het je verder en dieper dan je ooit dacht dat je kon gaan.

Grijp alle hulp aan nadat je echt het gevoel hebt dat je het niet meer zelf kunt. Ik ben in therapie gegaan waar ik veel aan heb gehad, maar ben ook naar iemand gegaan die met positieve en negatieve energie werkt en aura's kan lezen. Zij heeft bij mij echt de ommekeer gemaakt. Dat is geen kwestie van geloven in hogere sferen, als je er echt uit wilt komen waarom zou je dan niet alles proberen?

Psychologie, het menselijke denken en voelen is in mijn opzicht een van de moeilijkste dingen om te begrijpen en te bevatten. Het is geen kwestie van bloed afnemen en kijken wat eruit komt. Daarom is het denken en handelen van je (ex)partner ook zoiets lastigs om mee om te gaan. Hoe vaak en hoelang heb ik zelf wel niet uren, dagen, weken, maanden na zitten denken over alles wat hij zei, deed, en het proberen te begrijpen. Terug te linken naar mezelf, hoop putten uit kleine toenaderingen. Maar uiteindelijk put je daarmee alleen jezelf uit. Mijn ex is bijvoorbeeld een heel moeilijk persoon, erg in de knoop met zichzelf. 9 van de 10 keer begrijp hij zichzelf niet eens, hoe moest ik dat dan begrijpen? Dat heeft mij denk ik het langst vastgehouden. Zijn bizarre handelingen, toenaderingen, aantrekken en afstoten hebben mij kapotgemaakt. Tot ik op een punt kwam dat ik zeker wist: dit wil en dit kan ik niet meer. Ik zag ineens in dat wat er ook gebeurde, het zou nu niet meer goed komen. Toen heb ik de grootste en belangrijkste stap genomen, afscheid. Ik heb alles wat betrekking had op hem achter me gelaten. Alles verwijderd, alle contacten verbroken. Dat heeft mij uiteindelijk 'gered'. Doordat er nu geen nieuwe dingen meer bijkwamen had ik alle tijd om na te denken over wat er was gebeurd, rustig de tijd om alles te verwerken. Onthoud: hoe dieper je gaat, hoe sterker je eruit komt. En zo diep als je gaat, zo diep zul je nooit meer komen.

Vraag jezelf af, als hij/zij nu terug zou komen, zouden jullie dan weer opnieuw kunnen beginnen? Zouden jullie beide kunnen kijken naar de fouten, eraan kunnen werken, het elkaar kunnen vergeven zonder dat je onder je eigen principes gaat zitten?

Love takes hostages,
gives them pain.
gives someone the power to
hurt you again and again

Gives someone the power to, hurt you again and again. Dat is geen goede balans voor een relatie. Ook al denk je misschien nu dat je er alles aan wilt doen zodat de ander terugkomt, en zou je al diegenes fouten vergeven, zo komt het niet goed. Liefde en relatie draait om balans, respect voor elkaar. En kijk goed naar NU, zouden jullie nu dezelfde relatie terug kunnen krijgen als jij in je hoofd hebt? Heel vaak niet.

Lieve mensen, ik wens iedereen onwijs veel sterkte. En onthoudt dat er altijd hoop is, anders waren jullie hier nu niet. Omring jezelf met dingen die wel positief zijn, ga zoveel mogelijk het negatieve uit de weg. Zoek nieuwe dingen, hobbies of leuke dingen waar je goed in bent zodat je weer werkt aan je vertrouwen. Omring jezelf met mensen die je lief zijn, zodat je merkt dat je nog steeds heel geliefd bent bij anderen.

Liefs, Isa