Hallo iedereen,

Daar ben ik weer, tijdje niets geschreven. Mijn leven leek na de breuk met mijn ex (eind februari) heel lang stil te staan, maar kwam half augustus toch ineens weer opgang. Ik ben een leuke jongen tegengekomen op de sportvereniging. (zie vorige blogs) en nog steeds ga ik met hem om. Maar, helaas, hij gaat emigreren, dat had ie mij direct al gezegd. De datum komt nu ook dichterbij en ik merk dat ik toch meer voor hem ben ga voelen. De gedachte om weer iemand te verliezen aan wie ik mijn hart heb gegeven, dat maakt mij zo verdrietig!
Ik wil niet weer in dat gat vallen! Niet voor de tweede keer in zo korte tijd! Maar ik ben er onbewust toch op weg naar. Ik had er niet op in moeten gaan, maar ik was alleen en ergens ook zoekende naar affectie.

Nu betaal ik de prijs daarvoor. Herinneringen aan mijn ex spoken ook nog steeds door mijn hoofd, en nu komt daar ook de herinneringen/momenten aan deze nieuwe vriend/minnaar bij. Ik wil zo graag iets opbouwen, iemand die om me geeft en mij niet in de steek laat. Misschien ben ik nu erg emotioneel, hoort nog bij mijn verwerking, maar ik zie soms nog steeds niet echt een rooskleurige toekomst voor mezelf. En dat maakt mij zo, zo intens moe....