In 3 woorden samengevat wat er op dit moment door me heen gaat. Verwerken wat we hadden, zoals het was wordt het niet meer. Proberen in te zien dat ik vóór de periode met haar ook heel gelukkig was, zonder vriendin. Dat ik haar niet nodig heb om gelukkig te zijn en het ook zonder haar kan, stapje voor stapje.

Maar toch ook twijfels, twijfels over hoe lang gaat dit duren? Welk gevoel heb ik erbij als ik haar straks wel weer tegenkom? Wil ik straks nog wel contact en elkaar weer zien? Wat als ze mij in een zwak moment een bericht stuurt? Waarom heeft ze nou gekozen om iets direct te beeindigen en niet te vechten? Vragen die ik nu niet kan beantwoorden en ook niet moet proberen of willen te beantwoorden. Het is de grote twijfel en de vragen waarmee ik zit waardoor ik er zoveel mee bezig blijf. Kan ik dit tegenhouden? Ik probeer dit nu door me te focussen op redenen waarom het niet werkte, waarom de relatie geen toekomst had.

Dan als laatste nieuwsgierig, ook een gevoel waarmee we allemaal zullen zitten. Wat houdt haar nu bezig? Hoe voelt zij zich? Denk ze ook nog zoveel aan mij? Ik heb geen contact, dit is pas dag 2 maar ik ben vastberaden om het contact ook niet op te zoeken zolang ik me slecht voel, pas als het helemaal klaar is ben ik hier aan toe. Dan als laatste facebook, ik heb de nieuwsfeeds uitgezet, ik zie niet wat zij doet en ga niet naar haar pagina (hoe verleidelijk dan ook). Ik zie alleen wanneer ze voor het laatst online is geweest, gisteravond rond 23:00, normaal slaapt ze om deze tijd. Hier is niet aan te ontkomen, ik weiger haar te verwijderen van mijn facebook, ik kom al stukken minder online dan voorheen dus moet gewoon proberen er niet naar te kijken.

Al met al ga ik me iets beter voelen, de hopeloosheid wordt minder. Het verlangen naar haar wordt minder, ik heb op dit moment überhaupt geen verlangen naar welke vrouw dan ook. Herkennen jullie dit? Van niemand op dit moment fysiek contact willen, gewoon even helemaal niks?