Het ging zo verschrikkelijk goed met me. Echt waar. Heel goed. Ik kom de situatie overzien, er realistisch naar kijken en zien dat het beter was zoals het was.

Toen hij met oud en nieuw ineens heel veel toenaderig zocht deed dat me weinig, ik zat met mn hoofd nog in Afrika. Kom er goed tegen, wilde hem oprecht niet zien. Ik wilde hem niet meer, hij was niet lief voor mij geweest.

Nu is het 6 januari, en het contact houdt stand. Hij zegt ons te missen, stond vrijdag nacht ineens voor de deur... Niet open gedaan... Ik was sterk. Nu heb ik daar spijt van.

Ik mis hem nu wel, vind et fijn om te horen dat hij met mij wil knuffelen, dat hij altijd van mij zal houden. Het is fijn maar zaait ook een hoop verwarring. Ineens zit ik weer te wachten op smsjes van hem, naar mn telefoon te staren, terwijl zijn smsjes me de eerdere 4 dagen irriteerde.

Ik ben weer thuis, mijn hoofd heeft afrika weer verlaten. Hoe vind ik die rust terug?