Er zijn momenteel 0 gebruikers en 12 gasten online.
Verward
Om wat afleiding te hebben ben ik een beetje gaan surfen en stuitte ik op deze website. Ik vind iedereen zo moedig op deze website. Ik hoop dat ik zelf ook zo sterk kan zijn.
Ik ben ontzettend in de war. Ik hou ontzettend veel van hem en het rare is hij ook van mij. Maar alles wat er nu nog is, zijn mijn herrineringen aan wat eens "ONS" was.
Afgelopen zondag maakte wij voor de zoveelste keer weer eens ruzie, om eigenlijk niks. Wij communiceren op een heel andere manier. En zoals altijd liep het weer eens aan uit de hand. We kunnen elkaar kwetsen tot in het allerdiepste van onze zielen. We halen aan de ene kant het allermooiste en aan de andere kant het allerslechste in elkaar naar boven. Elke keer is het zo erg dat ik denk dat ik niet meer verder kan met hem. Toch komen we weer bij elkaar terug. Maar nu is de koek echt op zowel bij hem als bij mij. Ik weet dat dit het beste is. Maar mijn hart schreewt doe het niet. En ik voel alsof er iemand op mijn borstkast staat te drukken en ik niet meer kan ademen.
Ik ben zo in de war. Het ene moment heb ik vrede mee omdat ik weet dat het het beste is. Het andere moment bel ik hem huilend op dat ik hem zo mis en dat ik het zo moeilijk heb. Vaak reageerd hij ook afwisselend dan weer boos en dan weer moedeloos. Hoe kom ik hier ooit doorheen? Hoe laat ik hem los als mijn hart het niet wilt? Maar we allebei weten dat we elkaar kapot maken. Het Kan niet de bedoeling zijn om SAMEN,
ALLEEN te zijn in een relatie? Lieve mensen hoe doorleef je de pijn?
- Nice's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Probeer om rust te vinden
Hoi Nice,
Wat een klote-gevoel he. Ik denk te begrijpen wat jij nu voelt, kan me er alles bij voorstellen.
Probeer even rust te vinden, begin of ga verder met je dagboek. Schrijf erin wat je voelt, je woede, verdriet, onmacht. Probeer helder te krijgen waar het fout gegaan is, zet de goeie kanten van hem en jou op papier maar zeker ook de mindere. kijk dan of het bter is zo, dat het over is. Houd van jezelf, sta je verdriet toe, maar zorg ook goed voor jezelf, probeer te eten, er af en toe evn uit te gaan, als je met vrienden, familie af kunt spreken doe dat dan. En praat, praat en praat erover!
Deze manier werkt voor mij het beste, misschien voor jou ook wel! Beter een ongelukkig eind dan ongeluk zonder eind. Sterkte!
Margriet
dankje voor je woorden
Lieve Margriet
Bedankt voor je woorden, ik weet dat je helemaal gelijk hebt, ik vind het alleen zo moeilijk. Ik ben zelfs niet gaan werken. Hij wel, bij hem lijkt het leven gewoon door te gaan. Hoewel ik ook weet dat hij verdriet heeft. Bij hem overheerst nog zijn boosheid. En als je boos bent is er nog geen ruimte voor verdriet. Ik wil ook zo graag sterk zijn en hem hem niet meer bellen en niet elke keer mijn gevoelens bloot leggen zodat hij erop kan gaan staan. En toch in een zwak moment doe ik dat wel. hoe stom kun je zijn?
Ik heb ook jouw weblog gelezen. Ik kan me denk ik ook best voorstellen hoe jij je voelt. Sommige mensen hebben niet de moed om dingen eerlijk in je gezicht te zeggen. En dat doet erg veel pijn en maakt denk ik ook dat hele proces van verwerken zoveel moeilijker. Je zegt dat je het vaker hebt meegemaakt. Dat vind ik helemaal vreselijk voor je. Het maakt de pijn en het verwerken er niet makkelijker op lijkt mij. Ik hoop wel dat je hart niet op slot gaat. Daar ben ik zelf ook heel bang voor. Het eerste wat ik namelijk dacht sinds zondag was ik wil nooit meer zoveel van iemand houden.
loslaten
Hoi Nice,
Kan me helemaal voorstellen dat je niet wilde gaan werken. Kan ook best goed zijn voor even om jezelf de kans te geven te rouwen. Laat dit echter niet te lang duren, afleiding is ook heel goed en belangrijk om jezelf weer een beetje in het ritme te krijgen. Als je alleen maar met je verdriet bezig bent, word je denk ik ook knetter...
Realiseer je dat mannen en vrouwen op een verschillende manier met verdriet omgaan. mannen vinden het vaak heel moeilijk om te verwerken en storten zich dan juist op hun werk/ hobby/ stappen enz. maar reken maar dat hij het er ook moeilijk mee heeft!
Je bent zeker niet stom dat je hem telkens wilt bellen, dat is alleen maar logisch. Je zit er midden in, je hebt verdriet, je gaat je dingen afvragen, je wilt antwoorden, hij was degene bij wie je al die tijd terecht kon en dat kan nu ineens niet meer?
Hoe moeilijk het ook is, het allerslimst is om geen contact op te nemen. Iedere keer dat jij hem weer belt, val je hem namelijk lastig in zijn verwerk/ denkproces. Je hoopt hem dichterbij te krijgen maar je drijft m verder van je af.. Mannen van Mars en vrouwen van Venus is in sommige opzichten een vreselijk boek, maar ik denk dat de kern van het boek namelijk dat mannen in hun denken en communiceren wezenlijk verschillen van vrouwen, wel iets is om in je achterhoofd te houden. Vrouwen willen alles delen en praten en nog eens praten en nog eens praten, dat werkt voor hen. Mannen willen in hun spreekwoordelijke grot zelf alles uitzoeken en zij komen naar buiten wanneer ze eruit zijn. Als jij nu de hele tijd contact blijft zoeken, krijgt hij niet de mogelijkheid om zaken zelf uit te zoeken en is de kans groter dat ie zich aan je gaat ergeren..
Als ik de neiging had om te gaan bellen, startte ik mijn pc op en ging in mijn dagboek schrijven, schelden enz. Wanneer ik het echt niet meer hield, ging ik dan vriendinnen of familie bellen. dat heeft mij erg geholpen!!
Verder vraag ik me af hoe jullie relatie verlopen is, ik lees een tipje van de sluier maar misschien wordt het duidelijker als je wat meer vertelt, als je dat wilt natuurlijk. Ik heb je ook een pb gstuurd, zie maar! Heel veel sterkte!
Margriet
Lieve Nice's Zo wat een
Lieve Nice's
Zo wat een herkenbaar stuk zeg, ik zelf had ook altijd ruzie maar we waren ook echte helemaal gek en verliefd op elkaar. In onze laatste ruzie heb ik geroepen "Oke dan is het toch over' hij zei het ook zo vaak 'jij bent de enige die me zo diep kan kwetsen, omdat ik zoveel om je geef'. en dan is het uit en ik snap zelf eigelijk niet hoe ik het gedaan heb, maar ik heb een baan gezocht, ik heb leuke dingen gedaan met vriendinnen en ben zo veel mogelijk uit gegaan. Voorals dingen gedaan, die ik normaal nooit met hem had gedaan, omdat hij of geen zin had of daar niet van houd. Je moet niet bij de pakken neer gaan zitten, ook deze site heeft mij heel goed geholpen. Die boze reactie en het moedeloze, dat hij ook niet weet wat hij er mee aan moet, ik heb het allemaal meegemaakt. Ik ben door een hel gegaan en weer terug, maar kan soms zelfs lachen als er een herrinering terug komt! Je hoeft hem niet los te laten, geef hem een plaatsje in je hart en neem even rust, waarschijnlijk zijn jullie allebei moe, van al dat geruzie, dat had mijn ex heel erg. Kan alleen maar zeggen zoek afleiding en schrijf het van je af, ik zal even geen contact meer zoeken als ik jou was(hoe moeilijk ook), want andwoorden heeft 'hij' denk ik ook niet 'nog' niet.
Heeel veel sterkte!!
Ik weet hoe je je voelt, dus als je wil praten ofzo je kan me altijd berichtje sturen!
xxxxjes morgann