Om wat afleiding te hebben ben ik een beetje gaan surfen en stuitte ik op deze website. Ik vind iedereen zo moedig op deze website. Ik hoop dat ik zelf ook zo sterk kan zijn.

Ik ben ontzettend in de war. Ik hou ontzettend veel van hem en het rare is hij ook van mij. Maar alles wat er nu nog is, zijn mijn herrineringen aan wat eens "ONS" was.

Afgelopen zondag maakte wij voor de zoveelste keer weer eens ruzie, om eigenlijk niks. Wij communiceren op een heel andere manier. En zoals altijd liep het weer eens aan uit de hand. We kunnen elkaar kwetsen tot in het allerdiepste van onze zielen. We halen aan de ene kant het allermooiste en aan de andere kant het allerslechste in elkaar naar boven. Elke keer is het zo erg dat ik denk dat ik niet meer verder kan met hem. Toch komen we weer bij elkaar terug. Maar nu is de koek echt op zowel bij hem als bij mij. Ik weet dat dit het beste is. Maar mijn hart schreewt doe het niet. En ik voel alsof er iemand op mijn borstkast staat te drukken en ik niet meer kan ademen.