Vandaag 5 weken geleden vertrok ik met een auto vol spullen, een hond en een papegaai van zeeland naar groningen.
Wat een verdriet als je op het punt staat voor de 2de keer samen te gaan wonen, en dan breekt de hel los in huis. En roept de man van wie je zo veel houd ( ik hoop als ik thuis kom van het werk dat jij weg bent met al je spullen!!! Het is over ik wil jou niet meer)

Pijnlijk zeker als je je realiseert dat in sept t zelfde is gebeurd, ik heb toen een huisje gekregen in groningen. maar t gemis bleef dus ja ze zijn weer samen gekomen. 9 maanden reed ik 2 tot 3 keer per maand op en naar van Zeeland naar Groningen elke keer 5 uur.

Hij... hij ging maar 1 keer mee. Hij was druk met werk en school...

Alles had ik al zover ingepakt. Er stonden dozen vol bij hem thuis.

toen de tijd daar was dat ik mijn huur op kon zeggen, toen zei hij eerst zeg het maar op! Ik wil jou alleen maar jou. Ik wil samen wonen en mijn leven echt delen!
Dus ik belde de woningbouw en zei mijn huur op. Het enige wat ze wilde weten was een eind datum.... dus ik vroeg aan mijn vriend, wat zullen we als eind datum doen?? 1 aug of 1 sept... Waarop hij zei ja... doe maar dan he! ik schrok, hoezo doe maar dan he??? je wilde toch een leven met mij?

Hierop ontstond ruzie, meneer vond dat we eerst maar is andere zaken op orde moesten stellen, ook het financiële stukje... maar hier hadden we 9 maand de tijd voor gehad.
Ik heb een uitkering dus veel kan ik ni bij springen, hij heeft een zeer goed inkomen, maar vond dat ik maar een groot deel moest afstaan en ik zal 60 euro per maand voor mezelf over houden.... ook hierop weer ruzie

Uit eindelijk liep alles anders dan gedacht. Ik ging een paar dagen naar groningen naar mijn huis om wat dingen te regelen,

Een maal terug bij hem deed hij kil en afstandelijk... hij was druk voor zijn examens zei hij. En we komen niet praten over het samen wonen, dat kon pas na juni want dan had hij tijd. Wel kon hij tijd vinden om de tuin te schilderen. Maar praten hoo maar

toen dus de beruchte dag dat hij de uitspraak deed wat ik net zei over het weg zijn als hij thuis kwam.

Nu 5 weken Later hebben we geregeld contact. hij mist me zegt hij, en wil me zien. Maar of we een relatie terug krijgen weet hij niet....

Ik? Ik ben nu dood onzeker. Ik mis hem elke seconde van de dag. Ik loop misselijk en met paniek! De hele dag door. Ik zou hem terug willen..... maar ja levert het iets op?
Moet ik dan weer alles op geven?

Waarom kan je iemand zo missen? Die je ondertussen stuk maakt.... 10 jaar zouden we samen zijn geweest dit jaar. 10 jaar van mijn leven heb ik gegeven. Ik dacht dat ik gelukkig was.

Liefs mij