Lieve Jane,

Heel 'weak' vind ik die reactie van je man, zo van: ik kan er nu niks meer aan veranderen, "'t is te laat, dus modder ik hier maar wat verder." Ik kan het niet goed begrijpen; ofwel is het een nep-excuus om met een andere te gaan lopen (zoals ik er zelf al zo vaak heb gehoord van ex de laatste tijd, dus ik geloof niet veel meer) ofwel heeft hij oprecht spijt dat het zo is gelopen. In dat geval is het wel mooi dat hij toegeeft dat hij spijt heeft, en geweldig dat jij dit mag horen natuurlijk, dat willen we toch allemaal horen uiteindelijk van onze exen? Vooral als je zo lang iets moois gedeeld heb, dat kan toch niet zomaar weggespoeld worden?
Ik kan niet in jouw ex z'n hoofd kijken, maar zoals hij zelf zegt, denk ik dat hij het zich al beklaagt wat hij in al z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n verwardheid heeft gedaan, maar nu is het te laat om terug te kijken (zeker voor iemand van zijn geslacht, sorry...) en moet hij verder roeien met de riemen die hij heeft. Want er is teveel gebeurd om de klok nog terug te draaien, maar het besef is ook al veel waard en maakt dat jij vooral jezelf recht in de ogen kan blijven kijken. Ook al zijn er misschien fouten gemaakt langs beide kanten (al bespeur ik daar bij jou niets van, maar 'k weet wel dat geen enkele partij in een relatie feilloos is), JIJ hebt het niet opgegeven. Ben blij dat hij na al deze rotstreken dit toch eerlijk bekent.

Mijn ex noemt het wraaklust van me, als ik zeg dat het besef hem ooit wel eens hard zal terugslaan. Hij geeft het nog steeds een negatieve betekenis als ik m'n gevoelens van pijn uit. Hij lijkt niet te kunnen begrijpen in wat voor een rollercoaster ik de voorbije maanden ben terechtgekomen en welke weg ik heb afgelegd op persoonlijk vlak, een weg die mij opgedrongen werd door onze breuk. Soms, in heel onzekere momenten, vraag ik me zelfs af of hijzelf die weg misschien ook al heeft afgelegd, nadat hij bedrogen werd in een vorige 8-jaardurende relatie en dat hij geworden is zoals het hoort: hard en meedogenloos. Maar dat weiger ik te geloven, dat wil ik niet geloven, hij is ?¢‚Ǩ‚Äú toen hij z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ex betrapte- boos weggelopen (wat te begrijpen is) maar heeft achteraf geen enkel woord meer met haar gewisseld, zelfs niet over CD?¢‚Ǩ‚Ñ¢s of kleding die hij nog moest terugkrijgen. D?ɬ†t is zijn verwerking dus. Sorry hoor, maar ik ga er liever wat dieper op in, als zoiets ingrijpend je wordt afgenomen. Als je plots degene verliest waarmee je alles deelde en toekomstplannen had, ben je helemaal ontredderd. Je wil nog dingen tegen hem zeggen op momenten en beseft plots dat dat niet meer gaat. Het kleinste detail doet je aan een grapje denken dat je samen deelde en uit gewoonte koop je zelfs een bepaalde groente niet in de winkel omdat hij ze het niet lustte. Maar gelukkig gebeurt dat afkicken snel en ben je blij dat je eindelijk weer eens dingen kan gaan doen waar hij zo niet voor te vinden was.
Je wordt terug op je eentje geworpen en moet het enkel met jezelf doen, in?¢‚Ǩ‚Ñ¢t begin heeeel zwaar, maar geloof me lieve schat, na verloop van tijd slijt dat gevoel?¢‚Ǩ¬¶.en maakt plaats voor een doffe berusting en soms ook wel een gevoel van herwonnen vrijheid.

Wat ik wel weet, is dat ik nog steeds dezelfde ben, met m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n zelfde principes en dat ik niet als een kameleon me weer snel heb aangepast aan een ander. Weer zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n zelfde punt, het woord kameleon heb ik ook al vaak gebruikt voor hem, als het erover ging dat hij niet alleen kon zijn.
Ooit vlak na onze breuk stuurde ik hem volgend smsje dat ik nog steeds heb bewaard (hierbij moet je weten dat ?¢‚ǨÀúpoes?¢‚Ǩ‚Ñ¢ staat voor mezelf en ?¢‚ǨÀúventie?¢‚Ǩ‚Ñ¢ voor m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ex in tijden dat we wat gek deden met elkaar):
?¢‚Ǩ?ìPoes en ventie zijn niet meer. Ventie heeft zelfs nooit echt bestaan, hij was slechts een hersenspinsel, een fa?ɬßade. Poes daarentegen zal altijd poes blijven, ze is onvergankelijk ?¢‚Ǩ¬ù Girl power dus! Dit om aan te duiden hoe hij plots niet meer dezelfde was waar ik van heb gehouden.
Van degene die hij toen was, toen hij nog wel enigszins soms z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n gevoelens toonde, humoristisch en begrijpend was, zal ik altijd blijven houden, die koester ik diep vanbinnen, want is een deel van mezelf.
Nu is hij echter iemand anders.
Daarom lieve Jane, goed dat je jezelf nu al voorneemt om die mooie dingen nooit te vergeten, dat is voor niks nodig, want die hebben je mede gemaakt tot wie je vandaag bent, net zoals je verdriet.
Koester de herinneringen, maar laat de rest los?¢‚Ǩ¬¶.mooie raad die ik hier geef, want d?ɬ†t is net het moeilijkste voor mezelf. Ik zou de ?¢‚ǨÀúandere?¢‚Ǩ‚Ñ¢ die hij geworden is, kunnen loslaten als ik niet zo boos op hem was door hoe hij me heeft laten lijden. Ik hoop dat die woede stilaan wegebt?¢‚Ǩ¬¶

En verder?¢‚Ǩ¬¶.ik heb m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n x vandaag gesproken, want donderdag moeten we naar de notaris voor de verkoop van mijn deel aan hem?¢‚Ǩ¬¶.zal pijnlijk worden. Ik had gehoopt dat we nu zo ver zouden zijn dat we het mooi konden afsluiten en samen bv. nog eens in mijn geboorteplaats waar m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ouders wonen, te gaan lunchen (omdat dat een uithoek van het land is waar hij anders nooit komt) maar nee hoor?¢‚Ǩ¬¶.daar is de tijd nog niet rijp voor en ik heb vandaag beseft dat de tijd nooit rijp zal zijn voor een verdere vriendschap. Men kan immers moeilijk bevriend zijn met een koude harde muur. Mijn ex zei dat hij dadelijk na de notaris terug naar z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n werk gaat. Daar ging m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n mooie afsluiter, ach, misschien had het enkel me weer meer pijn gedaan om met hem aan tafel te zitten. Ik had ook gehoopt dat hij m?¢‚Ǩ‚Ñ¢n ma (die botkanker heeft) nogeens zou bezoeken aangezien hij daar was en aangezien ze dikke maatjes waren, maar nee hoor, voorbij is voorbij.

Waar ik wel een zekere geruststelling in heb gevonden is dat ik hem vroeg of hij nu al meer houdt van z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n nieuwe vlam dan van mij. Daarop antwoordde hij: ?¢‚Ǩ?ìNee, hoe zou dat nu kunnen na een maand??¢‚Ǩ¬ù Oef, dat deed deugd?¢‚Ǩ¬¶.daar kan ik mee leven en eindelijk klonk hij eens eerlijk, al kan het snel veranderen h?ɬ®.
Gemist word ik niet, maar gelukkig herinnert hij zich toch dat er in een ver verleden iets was tussen ons?¢‚Ǩ¬¶.En ja, ?¢‚ǨÀúik wil vrij zijn, doen en laten wat ik wil?¢‚Ǩ¬¶..?¢‚Ǩ‚Ñ¢ bij jouw ex vertaal ik dan als ?¢‚Ǩ‚Ñ¢ik leef nu van dag tot dag?¢‚Ǩ‚Ñ¢ en wil niet verder nadenken.
Aan alle andere lieverds hier op de site, kijk goed naar het voorgaande, wat we soms ook denken of wat onze exen ons ook voorhouden om ons af te stoten, zomaar zijn we niet vergeten hoor?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶vroeg of laat komt er nog wel eens een besef of een fijn gevoel als ze aan ons denken, al is het op hun sterfbed.

Zo meid, het is hier weer een heel stuk brainfood geworden, maar dit moest ik toch kwijt.
Ik hoop dat het neerpennen van je gevoelens op deze site, je een beetje steun geeft (al is het maar een kleine), ik heb in alle geval enorm veel aan jouw bedenkingen en kijk op de wereld.

Liefs,

Italygirl x

eerlijk; ik zoe niks liever hebben dan hij wakker wordt... Lijkt me onmogelijk met nog maar 48 uren voor de boeg...
Ik weet dat zijn spijt nu oprecht is. Hij is iedereen aan het rondbellen om zich te verontschuldigen voor zijn gekke gedrag en alle leugens van het voorbije jaar... Maar wat maakt dat goed? Hij w?ɬ©?ɬ©t dat hij fout was maar probeert zelf niet te knokken...
Nee, hij is NOOIT een vechter geweest... Al zolang ik hem ken (15jaar) loopt hij weg bij het minste probleem dat zijn pad kruist... N?ɬ©t daarom weet ik z?ɬ©ker dat onze 8 jaar samen m?ɬ©?ɬ©r dan fantastisch waren... anders was hij daarvoor wel al gevlucht... Ik had alleen gehoopt, na 8 intense jaren, dat hij zijn draai gevonden had, zijn plek in het leven, dat hij het dierf leven... Ik had gehoopt dat hij sterker was geworden... dat hij nu w?ɬ©l zou vechten... Ik was n?ɬ©t zwanger, maar voor hem en vele mannen, is die beginperiode er een van vele verwarde gevoelens... Het was nog n?ɬ©t niet ?ɬ©cht genoeg... zijn kindje was tenslotte nog niet groter dan een erwtje ocharme... Maar twas w?ɬ©l al zijn kindje....
?ɬ©n dat heeft hij te laat beseft... Zelf nu vecht hij niet voor zijn kind, ook al breekt zijn hart in 2en en wil hij kost wat kost in het rijne komen met zichzelf... Mijn conclusie; als je zelf niet vecht voor je eigen kind, voor wat vecht je dan wel? wat heeft het leven dan nog van zin?
Want daar draait het toch allemaal om...

de weg naar ons paradijsje lijkt me nog lang...
toch goed om voelen dat we in de goede richting stappen

x
jane