En ja, net als velen hier heb ik het ook moeilijk deze dagen. Niet heartbreaking moeilijk. Geen tranendal.
Maar toch.
En ja, daar is dan toch die strijd. Kerstkaart of geen kerstkaart. Smsje of geen smsje. Mail of geen mail.
Hij heeft me de laatste keren volledig genegeerd toen ik contact zocht (Au), waarom zou ik in deze week, deze dagen van rust en vakantie weer de deksel op de neus willen en een gevoel van onrust creeren in mijzelf.

Dus geen wens verstuurd, zelfs al wens ik hem al het mooiste van de wereld toe en zou ik hem dat willen meegeven.

Nog steeds niet helemaal los. Nog steeds moeite om het uit context volledig in het verleden te plaatsen en het gewoon te laten zijn wat het was. Zonder dat het is. Alles wat was, wás zo. Het verleden wijzigt niet meer. Zelfs wanneer het niet meer is in het heden.
Ik heb nog wel eens moeite om dat van elkaar los te zien. Zo van, de liefde is er niet meer, dus het was er niet.
Wrong. Het was er wél.
Maar dat het er was wil niet betekenen dat het er nu ook moet zijn.
Vertrouw Moerbei, vertrouw dat de dingen verlopen met een reden en dit alles zal leiden tot weer iets anders moois.

Deze tijd is een tijd om samen te zijn. En dat doe ik dan ook, met mensen die het fijn vinden om dat ook met mij te delen. En ik vermaak me goed!

Lieve mensen, leg vooral de lat niet te hoog deze dagen. Vorig jaar ging ik midden in mijn ldvd heartbreak kerst vieren in het buitenland en de druk op 'gezelligheid' en vrolijk zijn was zo sterk aanwezig. En ik voelde me doodongelukkig.
Vandaar dat ik besloten heb het dit jaar zeer minimalistisch te vieren. Rust, lezen, familie en vooral niets moeten.

Wees voorzichtig met jezelf. Vooral in deze dagen!!!

Nog een stukje stokoude nostalgie voor die oude onverslijtbare liefdes
.be