Ik wil graag het volgende kwijt waar ik het tot op heden erg moeilijk mee heb.

Ik ga proberen aan te geven hoe de situatie is en neem mij alvast niet kwalijk voor de behoorlijke lap tekst:

Mijn ex vriendin en ik (man) zijn nu ongeveer 4 maanden geleden uit elkaar gegaan na een relatie van 5 jaar. Zij heeft een zoontje van bijna 9 waar ik 5 jaar lang stiefvader voor ben geweest. Zij heeft de relatie beëindigd vanwege de enorme ruzies die wij met elkaar hebben gehad. Onze relatie was erg gepassioneerd en heftig maar ook erg liefdevol. We hebben nu ongeveer 9 maanden geleden een huis gekocht en zijn daar ook druk mee bezig geweest en ook het laatste half jaar samen met veel overgave bezig geweest om zwanger te worden. Dit is nu door de relatiebreuk allemaal weg en ik merk dat ik er wel heel erg veel moeite mee heb om het los en achter mij te laten. In de periode dat het uit is hebben we elkaar nog wel een paar keer gezien vanwege ons koophuis , zijn zelfs een dag samen weg geweest op een leuk uitje. Die dag was erg leuk maar ook wel frustrerend omdat ik nog zo veel gevoelens voor haar heb. Nadat ze het uitgemaakt heeft lijkt het wel alsof ze haar gevoelens voor mij helemaal heeft uitgeschakeld. Omdat alles zo'n impact op ons heeft gehad heb ik ook hulp gezocht van een psycholoog. Hier heb ik veel over mijzelf geleerd en werd er een spiegel voorgehouden wat behoorlijk confronterend is geweest maar ook erg verhelderend. Ik heb na vele sessies de ingesleten patronen doorbroken en hierdoor ook een beter mens geworden. Door de technieken die geleerd heb ben ik ook veel beter in staat om ervoor te zorgen dat ruzies niet meer zo heftig worden en compromissen te sluiten. Het zal altijd een continue proces zijn en ik ben ook niet ineens een ander mens geworden, maar heb wel veel geleerd en de scherpe kanten van mijn persoonlijkheid afgehaald. Helaas geeft mijn ex aan dat ze mij niet vertrouwd en het niet gelooft. Ze denkt dat ik toch wel terugval in de oude patronen dus ziet een verzoening niet reëel zijn, alleen zegt ze het mij niet in die woorden. Ik moet het tussen de regels doorlezen. Ze heeft me vaak via whatsapp benader waarin ze heel erg kwaad en boos op mij is, waar ik alleen met begrip op heb gereageerd, d.w.z. niet meer meegaan in de ruzies en woorden die er gezegd worden wat haar vaak nog bozer maakte. De gewenning was natuurlijk dat we dan beide ruzie zouden maken maar nu werd het eenzijdig en dat was voor haar natuurlijk ook wel vreemd.

Maar er zijn door haar en anderen de volgende opmerkingen gemaakt waar ik niet zo veel van snap en hopelijk kan iemand mij hierbij helpen. Ik weet dat het waarschijnlijk stom was om het aan haar te vragen maar ja de gevoelens en emoties in mijn hoofd en hart razen als een storm door mij heen:

Ik heb aan haar gevraagd of ze nog van me houdt dan zegt ze dat ik dat wel moet weten en dat daar niet om gaat. Op de vraag of ze mij ook mist dan zegt ze dat ik dat niet moet vragen. Ze geeft aan dat ze sterk moet zijn voor haar zelf en haar zoon. Op facebook staat nog steeds dat wij een relatie hebben, ook alle foto's staan er nog steeds op zelfs degene waarop we samen kussen. Heb haar dit ook gezegd omdat ik dat wel vreemd vond dat ze dit allemaal liet staan terwijl ze de relatie verbroken heeft, maar haar antwoord was dat ik het er dan maar moest afhalen en zij dit niet doet. Zelfs gezamenlijke vrienden gaven aan dat de kans heel groot is dat we weer bij elkaar kunnen komen maar het beste voor ons is om ieder ons eigen weg te gaan, wij konden namelijk water en vuur zijn naar elkaar. Ook zei ze dat als het aan haar had gelegen dat we dan nog een relatie hadden gehad. Als we elkaar tijdens het uitgaan tegen komen dan negeert ze mij en doet bijna alsof ik lucht ben. Dat is wel pijnlijk en blijft moeilijk te bevatten.

Nu staan we beiden op een splitsing en heb haar nog een brief gestuurd waarin ik mijn oprechte excuses heb gemaakt voor mijn aandeel aan wat er mis is gegaan in onze relatie en wat ik in de afgelopen maanden allemaal geleerd heb door zelfreflectie met behulp van mijn psycholoog. Ook al mijn gevoelens die ik nog steeds voor haar en haar zoon voel heb ik aangegeven. Dit was geen smeek- of verwijtende brief, maar een brief waarin ik mijn verantwoordelijkheid neem en dat we keuzes moeten maken voor de toekomst met het huis etc. Maar ook laten zien waarom ik verliefd op haar werd en alles wat zij voor mij betekend. Ik heb in de brief ook een de mogelijkheid gegeven om samen een nieuwe start te maken. D.w.z. niet doorgaan met het oppakken van de relatie die we hadden maar een nieuwe start maken met alles wat we geleerd hebben waardoor het verkeerd is gegaan en goed met elkaar blijven communiceren. De reactie die ik kreeg was dat ik haar heb gevraagd om een 2e kans en dat ik wel wist dat dat niet kan. Ik had gehoopt op een wat uitgebreidere reactie omdat een verzoening alleen een mogelijkheid zou kunnen zijn maar dit niet de hoofd intentie was van mijn brief.

Maar ik ben nu eigenlijk nog niet echt verder en blijf mezelf afvragen of ze nou wel of geen gevoelens meer voor mij heeft en of we nu wel door moeten zetten met de verkoop van het huis, want die stap word niet gemaakt.

Ik mis haar en haar zoon enorm veel en het verscheurt mij van binnen. Ik word als het ware heen en weer geslingerd door verstand en gevoel. Doorgaan met vechten of opgeven...