Hallo hallo!

Wie m'n vorige blogs reeds heeft gelezen, zal m'n bericht die nu volgt misschien wel wat tegenstrijdig vinden met de vorige, maar...

De voorbije dagen heb ik zo'n intens verlangen... Niet naar een persoon specifiek eigenlijk, maar ik verlang echt naar verliefd worden!

Ik zit in een constante strijd tussen "ik wil zo graag iemand in mijn leven" en "nee, doe toch maar niet, ik wil alleen blijven!". Dit laatste heb ik vooral als iemand te dicht in mijn leven komt, dan gaat dat muurtje rond mij opnieuw omhoog.

Dat alles maakt het natuurlijk flink lastig om terug verliefd te worden, gezien ik mij moeilijk kan openstellen..

Maar toch! Ik kan 's avonds nog uren in mijn bed wakker liggen omdat ik lig te fantaseren over het gevoel van verliefd zijn... Een sms'je voor het slapengaan en eentje als je 's morgens opstaat, de kriebel die je voelt als je op weg bent naar je liefje, de vele kusjes en knuffels...

Ik was een erg lichamelijk en uitzonderlijk liefhebbend persoon. Heb nog maar 2x in mijn leven écht superveel gehouden van iemand en die zullen zeker kunnen beamen dat ik mijn volledige hart aan hen heb gegeven.

Voor dit laatste ben ik wat voorzichtiger geworden... Maar toch, wát verlang ik naar terug dat gevoel van verliefd zijn! Vol ongeduld zelfs! Jammer genoeg kan het niet geforceerd worden... Kon ik het maar voor m'n kerst krijgen of zo...

Door dat intense verlangen voel ik jammer genoeg iets wat ik de voorbije maanden niet heb gevoeld: eenzaamheid...