Zo ik heb vandaag me ziek gemeld op werk, het ging echt niet meer, gisteravond en vanochtend helemaal ingestort, tot laag bij de grond weer gevallen. Nu gaat het weer een stuk beter, ik ben op mijn oude mooie kamertje aan het inpakken, dit weekend verhuizen. Ik heb er zin, het wordt tijd mijn eigen leventje weer op te pakken. Dat is toch echt de enige manier om weer een beetje licht aan het eind van de duisternis te creeeren, door weer dingen te gaan doen. Het was 'maar' zes maanden, maar de herinneringen zitten overal in, ik heb het er nog moeilijk mee om te accepteren en het een plek te geven. Ik kom nu ook allerlei spullen tegen van eerdere langere, relaties daar kan ik nu om lachen en van genieten, van de vakantiefotos en kaartjes enzo. Ik heb haar spullen allemaal in een doos gedaan, ik hoop dat ik ooit daar net zo fijn op terug kan kijken, nu voelt het allemaal als te abrupt, te plotseling, niet af, zij die er zo snel een einde aan maakt. Ik fietste vandaag ook naar de universiteit, alleen maar mooie vrouwen daar, dat was wel leuk om te zien, ik hoop dat ik mijn hart snel weer aan een mooie vrouw kan geven, en deze keer volledig, dat ik een volgende relatie de kans kan geven, dat ik niet teveel in het verleden blijf hangen, maar eerst maar eens mezelf weer op de rit krijgen, zelf maar weer eens dingen leuk gaan vinden, zelfvertrouwen terug krijgen, dingen ondernemen. Het gaat zeker weer wat worden met mij!