Ik neem een gom vast en veeg de kleur uit je gezicht.
Daarna wrijf ik over de lijnen van houtskool om de trekken van je gelaat te doen vervagen.
Op het eind blaas ik over het blad, de draadjes gom weg.
Ik sluit mijn ogen en kijk doorheen een leegte; een wit blad.
Wanneer ik echter duizel voorbij de gedachten, ben je daar weer.
Je kleurt je gezicht, je tekent jou contouren.
Ik neem mijn gom en begin te vegen.
Opnieuw...

Ik mis je meisje...