Het is inmiddels alweer enige tijd geleden dat ik hier gepost heb. En dat komt omdat het eigenlijk al stukken beter gaat. Maar nog steeds denk ik veel aan haar. Zoals vandaag, ik bekijk haar foto's op het internet, haar hyves account...etc... Ik kan haar maar niet helemaal los laten.

Ze is nog steeds heel afstandelijk naar me. Ze doet wel aardig, maar dat is dan ook echt alles. Ze bouwt echt haar eigen leven weer op en heeft de mannen tijdelijk flink afgezworen als ik haar mag geloven.

Mensen in mijn omgeving denken allemaal dat ze me gebruikt heeft om zich beter te voelen, dat ze onzeker was of problemen had die ze wou verwerken. Op zich is dat ook zo, maar het voelde allemaal wel heel speciaal. Niet voor niets lag ze vaak huilend in mijn armen, of kroop ze dicht tegen me aan. Dat moet toch volledige liefde zijn geweest.

Iets in me twijfelt toch of zij nou volledig voor me ging, of dat het toch ook een deel gespeeld was... maar dat kan toch niet, het was te speciaal.. haar ogen vertelden toen anders..

Zo zie je... twijfel heb ik nog veel aan hoe bijzonder het was.. Speciaal door mijn omgeving, ik moet toch beter weten dat ze er gewoon 100% voor ging, en dat ze ook de verliefdheid viel. Dat ze gevochten heeft voor de relatie.. Ja dat heeft ze, denk en hoop ik. Als ik het haar zou vragen zou ze dat bevestigen.

Mis haar nog steeds, vooral omdat ze nu een mooiere en sterkere vrouw is geworden. Maar ik weet dat ze niets meer voor me voelt en verder gaat. Maar waarom is er geen goede vriendschap mogelijk. Waarom blokkeert ze me zo?

Weet iemand daar een antwoord op, waarom ze me zo blokt voor een goede vriendschap, waarom we niet kunnen afspreken voor een simpel kopje koffie zonder verdere bedoelingen? Want ik wil haar als goede vriend niet kwijt. Help me alstublieft deze vraag te beantwoorden.