ik zit vast

ik schrijf jullie vanuit noorwegen, waar ik nu ben om mijn thesis ten einde te brengen. twee jaar geleden kwam ik isa tegen in brussel, zij was net geland uit canada en kwam naar belgie om een jaar te studeren, en ik heb met haar de mooiste momenten uit mijn leven meegemaakt. niet lang nadat ik haar had leren kennen vertrok ik naar het buitenland (spanje, portugal) voor een masterstudie. we schreven elkaar vaak (zij zat in belgie)en de afstand scheen onze relatie neit stuk te kunnen maken. ik bezocht haar en zij mij en het waren altijd heel intense momenten, en zij vond mij ook enorm intens. het was mijn eerste serieuze relatie en ik wist misschien niet al te goed hoe ermee om te gaan... vorige zomer vertrok ze naar canada terug maar ik kon nog niet mee want moest eerst naar china en noorwegen om de thesis af te maken. de laatste weken voor ons afscheid waren enorm intens en het afscheid heel triestig, en ik beloofde haar dat ik na de thesis - ten vroegste in januari, ten laatste in maart naar canada kwam om met haar een leven te beginnen.

tijdens mijn periode zonder haar in belgie en in china miste ik haar enorm, we waren nog nooit zolang en zover weg geweest van elkaar en we probeerde alsnog met e-mail en telefoon de dingen te onderhouden.. maar hoewel zij normaal gezien meer sprak dan ik, b leek ik haar veel meer te schrijven en voelde ik dat de relatie onder druk en spanning kwam te staan door de vele misinterpretaties van emails en zo. ze had een ex in canada en ik weet nog steeds niet of ze terug samen waren...

bovendien speelde haar moeder nog een rol, zij had isa's ticket terug geboekt (was het beu dat ze maar in europa bleef) en luisterde voortdurend onze telefoongesprekken af. ik weet dat het gewoon uit moedrlijke bezorgdheid was, maar ik ben toen in d fout gegaan en heb haar moeder uitgescholden.. de spanning stond hoog op de ketel

een belangrijke reden waarom ik zo gespannen was wa smijn thesis, hoewel ik eerder een andere had gemaakt leek het nu plots zo ingewikkeld, ik was - en ben nog steeds - totaal in de war

op nieuwjaarsavond (zat in china) kreeg ik DE mail van haar... het was af, ze kon mij niet meer aan.. dit stuk van het verhaal kennen jullie wel, ik was gewoon kapot en verloren in china. op dat moment lukte het helemaal niet meer met de thesis, en na de langste maand in mijn leven kwam ik terug naar huis...voor twee weken.. en ik moest terug weg, naar noorwegen om de thesis te redden voor maart.

toen ik toekwam had ik een tweede dieptepunt, ik leek los rond te tollen op de wereld, wist niet meer waarnaartoe met mijn thesis en kon geen stap vooruit zitten met mijn ldvd want ik bleef en blijf met de gedachte zitten dat ik haar moest zien, omdat ik haar uiteindelijk niet meer gezien heb sinds het nog goed was tussen ons in augustus. heb hier dus maanden van depressie en betere momenten gehad, enze begon terug contact op te nemen, ze zegt dat ze om mij geeft maar het is beter voor haar van niet ... , ze stuurt mij foto's en schreef dat ze vind dat ik haar nu meer respecteer als vriend. dit doet mij telkens enorm pijn, want ik ben niet enkel haar vriend, zij is de liefde uit mijn leven. ik kan het contact niet verbreken want ik besef wel dat vanop deze afstand vriend het enige is wat ik kan zijn, ik wil naar haar kunnen luisteren...

maar ik ga er kapot van, ik zit tussen twee problemen die aan elkaar gelinkt zijn, mijn thesis gaat niet vooruit omdat ik constant denk aan het moment dat ik haar zou terugzien als ik naar canada zou gaan hierna, en dat moment komt niet dichterbij want mijn thesis zit vast en ik kan niet verder met mijn leven vooraleer ik haar tenminste heb teruggezien en in levende lijve heb gesproken.

ik voel dat ik hier eeuwig in noorwegen vast ga zitten, ik wil gewoon naar haar toe en haar zeggen dat zij de liefde is van mijn leven en dat ik met haar wil oud worden, ik weet dat ik sindsdien - ik heb veel afgezien en een depressie doorstaan - veel kalmer ben geworden en dat ik de fouten die ik toen maakte niet meer ga maken. maar ik wil er niet naartoe voor ik hier klaar ben met mezelf en thesis, zodat ik mijzelf helemaal kan geven voor een eventuele tweede kans...

k