Hallo allemaal...

ik zou zo graag positieve inbreng maken voor deze site, maar ik heb gewoon de kracht niet. Na anderhalf jaar voel ik dat ook mijn vrienden al het mogelijke hebben gedaan, en ik wil ze niet meer belasten met mijn probleem, dat alsmaar groter blijkt te worden. Ik ga hier nu neerschrijven wat mij allemaal tegenhoud om gelukkig te zijn, en misschien past het niet helemaal op deze site want ldvd is er maar een - belangrijk - onderdeel van denk ik.

Dag liefste leedgenoten,

Wel er is ondertussen vanalles gebeurd, enkel zit ik nog vast met mijn thesis hier in Noorwegen.

Als jullie de vorige post lezen weten jullie ongeveer wat de situatie is, een leifdesverdriet waarbij ik de kans niet eens heb gehad om de persoon nog te zien sinds 5 maand voor het uit was.

Ben hier in noorwegen terug een oude vriending tegen gekomen, en met haar heb ik mij de eerste keer teruggoed gevoeld. Ik voelde echt iets voor haar en stond versteld van al haar kwaliteiten ze zou misschien zelfs beter zijn dan mijn ex. Zij zat in hetzelfde schuitje, ook afscheid aan het nemen met een ex die ze nog graag zag. En we verstonden elkaar goed. En er kwam iets van.

ik zit vast

ik schrijf jullie vanuit noorwegen, waar ik nu ben om mijn thesis ten einde te brengen. twee jaar geleden kwam ik isa tegen in brussel, zij was net geland uit canada en kwam naar belgie om een jaar te studeren, en ik heb met haar de mooiste momenten uit mijn leven meegemaakt. niet lang nadat ik haar had leren kennen vertrok ik naar het buitenland (spanje, portugal) voor een masterstudie. we schreven elkaar vaak (zij zat in belgie)en de afstand scheen onze relatie neit stuk te kunnen maken. ik bezocht haar en zij mij en het waren altijd heel intense momenten, en zij vond mij ook enorm intens. het was mijn eerste serieuze relatie en ik wist misschien niet al te goed hoe ermee om te gaan... vorige zomer vertrok ze naar canada terug maar ik kon nog niet mee want moest eerst naar china en noorwegen om de thesis af te maken. de laatste weken voor ons afscheid waren enorm intens en het afscheid heel triestig, en ik beloofde haar dat ik na de thesis - ten vroegste in januari, ten laatste in maart naar canada kwam om met haar een leven te beginnen.