Al 2,5 week heb ik hem niet gezien, en behalve de strikt noodzakelijke sms´jes over het huis, wanneer hij zijn spullen kon halen en dat hij zijn sleutel in de brievenbus zou doen van de afgelopen week heb ik ook niets meer van hem gehoord. En nu smacht ik om een sms´je, een appje, iets van zijn kant.
Ik weet dat hij mij niets meer stuurt omdat ik ontzettend bot en kortaf tegen hem deed in mijn laatste berichtjes.
Ik heb ook zo´n zin om hem op te zoeken op facebook bijvoorbeeld, om te neuzen wat hij doet...maar dat doe ik niet want ik weet dat ik er alleen maar ongelukkig van word..
Vandaag zit hij gewoon in mijn hoofd. Ik ben op het werk, maar mijn gedachten dwalen steeds af. Spreekt hij nu af met andere meiden? met zijn ´nieuwe vriendengroep´(aangezien zijn standaard vriendengroep mijn vrienden zijn en eigenlijk iedereen mijn kant heeft gekozen en mij steunt).
Kan iemand hem alsjeblieft uit mijn hoofd halen??? ik heb het zelf al geprobeerd maar het lukt niet zo goed!
Ik ken niet je hele verhaal,
Ik ken niet je hele verhaal, maar weet wel wat het is als iemand in je hoofd zit..
Hoe meer je er NIET aan wil denken, hoe meer je er toch aan denkt.. dus dat op zich gaat je niet echt vooruit helpen. Bij mij helpt het om zoveel mogelijk bezig te blijven. Ik heb momenteel vakantie maar probeer toch elke minuut 'iets' te plannen of om handen te hebben.
Ga sporten, boodschappen doen, koken, shoppen, spreek af met mensen, .. zolang het maar je gedachten verzet! Ik begrijp dat het moeilijk is!
Veel sterkte!!
dat doe ik ook zo veel
dat doe ik ook zo veel mogelijk en meestal lukt het ook wel! maar vandaag ben ik op mijn werk en ik kan gewoon mijn hoofd er niet bij houden, gedachten dwalen steeds af...ik heb 100 dingen te doen maar er komt vandaag echt niets uit mijn handen...
ps mijn verhaal kort samen gevat: na een geweldig weekend samen, veel leuke dingen doen, vakantie plannen maken, vrijen in de natuur, komt hij ineens met:
ik hou niet meer van je, meer als broer en zus, ik ben niet meer gelukkig met je, het ligt niet aan jou maar aan mij blablabla....terwijl ik nog steeds stapelverliefd en gelukkig was, en dacht dat hij dat ook was...
Hij wilde trouwens nog wel gewoon samen blijven wonen...als good friends with benefits, want hij wilde nog wel seks! maar dat gaat er bij mij niet in, ik heb meneer de deur gewezen (hij is nu terug bij zijn ouders na 2 jaar samen gewoond te hebben, we zijn verdorie 4 maanden geleden verhuisd!)
Echt vervelend voor je dat je
Echt vervelend voor je dat je werk niet lukt etc.. Ik kan je helaas geen verdere tips geven. Geloof gewoon dat er na moeilijke dagen ook weer betere dagen komen. (als besef ik wel dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan)
Wat je beschrijft herken ik ook wel een beetje jammer genoeg.
Ik denk dat je wel de juiste beslissing genomen hebt. Het is enorm moeilijk, je begint telkens aan jezelf te twijfelen terwijl het probleem bij hem ligt. Wel moeilijk als je ook echt 2j hebt samengewoond..