Een tijd geleden voelde ik me de held
Ik zei jou dat je echt voor me moest gaan
of anders zouden we elkaar los moeten laten...

Je wilde het wel, maar kon het niet..
en zo heb ik je bedankt voor onze liefde en gevraagd om geen contact meer te zoeken.

Wat deed dat een pijn..een steek in mijn hart..veel tranen..
Je nummer wiste ik uit mijn mobiel. De steentjes die je me gaf gingen naar de kelder.
Oh wat miste ik je. Maar bleef tegen mezelf zeggen: ik mag alleen terug als je echt voor me gaat.
Dankzij jullie steun hier op ldvd..hield ik vol!

Maar oh wat zijn die vlinders sterk. Sterker dan mijn verstand.
En zo begonnen we voorzichtig te smsen. Zoveel lieve woordjes. Hoeveel je me miste.
Wat straalde ik toen we weer in elkaars armen lagen. Je had me nodig zei je.
Even was ik het gelukkigste vlindertje op aarde. We zouden het redden.

Quasi waarschuwde me. Mijn verstand ook. Maar luisteren? Nee ho maar!
Blauwezon had een roze bril en dichte oren..

En nu? Weer terug bij af. Je wilt wel voor me gaan, maar kan het nog niet.
Pfff en weer die tranen. Weer dat wachten op je. Weer die pijn. Weer lieve smsjes van je die me doen stralen....
maar écht tijd voor ons neem je niet. Wat stelt onze liefde zo voor? Je houdt van me, maar je ex spookt nog teveel in je hoofd en in je leven. Je belooft me haar los te laten..maar je doet het niet..

Blauwe zon..spreekt ergens een stem in mij...hou je rug recht..tietjes vooruit..lipjes getuit..
maar het lukt even niet..ik wil alleen maar huilen en me verstoppen in bed.
Morgen hoop ik met je te praten...pfff..en dan zal ik weer een knoop door moeten hakken..

Je hart is zo dicht bij me maar het klopt niet..(Abel)..

Pffff...