van jezelf houden?!?!?

afbeelding van clara

las vandaag wéér dat schrijven goed is; dus kruip maar weer in het toetsenbord.
een vraag die mij alweer een tijdje bezig houdt, is wat is toch de inhoud van de uitspraak: "houden van jezelf".
ik vind het vaak zo makkelijk gezegd en er zit nog een sleep aan one-liners achter deze tekst zoals: je neemt jezelf altijd mee, je kan niet gelukkig zijn met een ander als je het niet met jezelf bent, enz.
maar wát betekent het nou eigenlijk, hoe ziet dat eruit, hoe voelt dat? houden van jezelf, een paar quotes:
citaat:
Weet je dat jij het meest belangrijkste bent in de wereld? Je moet eerst van jezelf houden voordat je van iemand anders kunt houden en gelukkig kan worden in jou leven. Je moet alles laten gaan en relaxen.

citaat:
Houden van jezelf betekent jezelf accepteren zoals je op dit moment bent. Het is een overeenkomst met jezelf om diegene die je nu op dit moment bent te waarderen, te bevestigen, te accepteren en te steunen. Het betekent leven in het hier en nu.

dit is slechts een hele kleine greep uit alle mogelijkheden en antwoorden...
maar wanneer "klikt" het met jezelf? wanneer is dat magische moment dan daar?

veel mensen vullen zichzelf als het "leeg" of "pijn" is met drank, liefde, verslaving. herkenbaar, maar waar vul je jezelf dan mee? hoe ziet, voelt of is dat alternatief, dat houden van jezelf?

ik ben benieuwd naar hoe andere mensen daarin staan omdat dit volgens mij een belangrijke reden is waarom mensen teveel drinken of teveel zichzelf verliezen in wat voor verslaving dan ook (what's your drug of choice....). buiten het verdovende ervan.

ik ben niet uit op een soort waarheidsvinding, maar probeer het tastbaarder te krijgen dan ik het nu heb. inmiddels word ik namelijk af en toe flink pissig als ik hem weer voorbij hoor komen, deze kennelijk heilzame oplossing voor vele zaken.

ik snap alle woorden die eraan gegeven worden prima; dat is het niet. maar HOE voelt dat dan, wat is er dan anders?
het is iets dat ik niet kan "pakken". ik vind het iets waarvan ik de waarde soms wel betwijfel.
assertief zijn, tijd nemen voor jezelf, aardig zijn voor jezelf, zelfwaardering, zelfvertrouwen. het zijn van die woorden die allemaal iets zeggen maar tegelijkertijd ook niets. maakt die optelsom dan dat je van jezelf houdt?

als ik nou iemand mis bijvoorbeeld, dan zijn er die zeggen: "leer nou eerst maar eens om het met jezelf naar je zin te hebben".
als je iets voor een ander wil doen: "denk nou eerst maar eens aan jezelf".
maar wat als ik mijzelf nou een leuker en liever mens vind als ik kan delen in gelukkig voelen, als ik iets voor een ander mag betekenen?
wat als ik meer vertrouwen voel in mijzelf omdat je in interactie met anderen voelt dat je bevestigd wordt in het je ok voelen....

claar

afbeelding van isaygoodbye

van jezelf houden

ik denk dat ze hiermee bedoelen dat je geestelijk tegen jezelf kunt zeggen Ik ben mijzelf. en dat zou dus inhouden dat echte liefde niet bestaat maar goeie vrienden wel.

Met andere woorden dat je een stabiel leven opbouwd en zorgt dat je niet te veel afhankelijk word van andere mensen. (dusn dat jouw gedrag veranderd door iemand anders)

Ik moet wel zeggen dat tegenwoordig alles in hokjes word geplaats en dat is niet nodig vind ik.
We leven in 1 grote familie en indirect is iedereen afhankelijk van elkaar en daar hoort je ex ook bij. Je kunt niet iedereen aan de ketting leggen.

Ik heb wel eens verdriet van me ex, ik heb haar soms niet begrepen met haar signalen terwijl ik haar heb gezegd dat ik dat spelletje niet speel, Maar ben nooit echt kwaad op haar geweest en ben blij dat ze ooit eens van me heeft gehouden.

afbeelding van kiki70

zoooo

@isaygoodbye,

Wat een mooi antwoord, ik kan me aansluiten bij jou antwoord

kiki

afbeelding van Levensles

Prachtig

Prachtig verwoord Clara,kan er geen speld tussen krijgen.
Hoe je het went of keert,samen delen is toch fijner.
Maar als dat effe niet is,tsja,het zij zo.Moet je ook mee dealen dan.
Sommige dingen kun je nu eenmaal niet afdwingen,liefde,hartstocht,emphatische vermogens zijn met al het geld in de wereld niet te koop.En mischien maar beter ook!
Ten eerste,als je opnieuw tot het singlebestaan word veroordeeld,adviseer ik je rust te vinden in jouzelf.
Dat je kunt zeggen in jezelf,Goh! effe lekker nu,zonder dat gezever,van hem of haar,afhankelijk van het point of vieuw.Want een relatie word soms ook schromelijk overdreven als de ultime quest.
Als je dat hebt gevonden.wat opzich al een hele toer is,dan pas kun je beginnen met het houden van jezelf

Groetjes Levensles

afbeelding van HugoBos

@Clara

Het is inmiddels allemaal al gezegd. Behalve hoe t VOELT. Ook ik kan je daar niet bij helpen, al heb ik een langere periode gekend, waarin ik me één voelde met zowel mijzelf, als verbonden met de wereld om mij heen.
In die periode leerde ik mijn ex kennen en vielen voor mij alle puzzelstukjes op hun plek; ik was thuis.
Maar dat thuis had ik nooit zonder haar kunnen vinden, al zit het misschien gewoon in mijzelf.

Als mens ben je geen eilandje, al gedragen we ons wel vaak zo. Zoals hieronder al gezegd, zijn we allemaal verbonden, maar met betrekking tot het specifieke geval liefde en liefdesverdriet, heb je daar nog niet zoveel aan.
Persoonlijk geloof ik dat je jezelf pas echt kan leren kennen en pas echt de ware jij zult ontdekken, indien je diep contact maakt met een ander mens. En hoe liefdevoller en intenser dat contact, hoe groter de hoogten waartoe je kunt stijgen. En helaas dus ook de diepe val die je kunt maken, indien dat contact wordt verbroken.

Het blijft erg interessant om hierover te filosoferen. Hoewel je je kunt afvragen of je er veel mee opschiet.
Iets snappen en iets voelen gaan bij mij zelden samen, lijkt wel.
Hoe dan ook een mooi en welkom blogje, wat mij betreft:-)

afbeelding van hd104

van je zelf houden

beste claar

een mens houd van zich zelf als het zich zelf ontplooit in zijn passie
een voorbeeld is dat een kunstenaar trots is op zijn eigen kunst
het geheel klopt volgens zijn eigen in zicht
het voelt zich goed en staat positief in het leven
mensen die negatief over dingen denken wil het niets mee temaken hebben
het geniet van alle kleine dingen
het heeft een positieve kijk op het leven
zelf ben ik zo`n mens
lekker uit me dak gaan van me favoriete muziek
me hele leven ben ik trots op wat ik heb weten te realiseren
niemand zal me dat ooit af nemen
me ex heeft het geprobeerdt[ze had geen passie meer in haar leven
maar ze heeft me kinderen het meest er mee
ik heb ook een vlink rouw proces achter de rug hoor
maar ze heeft de waarheid niet aan de kinderen verteld door haar gevoel van ongelukig zijn
maar zij houd net zoveel als mij van onze kinderen als ik
maar de kinderen zijn bij mij ze mogen naar hun moeder wanneer ze willen
en als ze sàvonds alleen in haar appartement zit is ze veel minder gelukkig als ik
ze zal eerst moeten lere nadenken wat ze van het leven verlangt
zich zelf warderen in haar doen en laten
en niet in gezelschap van anderen
ik hoop dat ik duidelijk ben
k

afbeelding van mrbean

mrbean @clara balans tussen "ik" en "wij"

Hoi clara, iedereen worstelt met deze vraag. Het gaat denk ik meer om de balans, een mens is en blijft een groepsdier, en kan niet zonder interactie met een ander. Daarin voelen wij ons gelukkig. Maar te ver in doorslaan opdat je jezelf verwaarloost is ook niet de manier. Veel in het leven draait om balans, we leven tussen de 2 extremen in. Het gaat erom zowel van jezelf te houden (contact te hebben met je eigen ik, het besef) en van anderen. We hebben beiden nodig om gelukkig te worden, het gaat om de balans tussen "ik" en "wij".
De relatie tussen "ik" en "wij" is net als de golf en de oceaan, ze zijn ook met elkaar verbonden, allebei water, maar in een andere vorm.

Mr Bean

afbeelding van Jeroen1980

Jeroen1980@clara

Ik denk dat je pas antwoordt op jouw vraag krijgt op het moment dat je ook daadwerkelijk van jezelf houdt. Net zoals op het moment dat je weet dat je van een ander houdt. En hou van jezelf zoals je van een ander houdt, dus wees lief voor jezelf, doe dingen voor jezelf die je ook voor een ander zou doen.