VAN JANE, VOOR IEDEREEN

afbeelding van jane6964

Hey lieve mensen,

Hier ben ik weer?¢‚Ǩ¬¶ Ik vind het ongelofelijk te voelen dat er toch nog veel liefde en vriendschap in de mens zit. Ook al ken ik jullie allemaal niet, jullie hebben er geen idee van hoe jullie mij nu steunen. Iedereen hartstikke bedankt voor alle lieve woorden. Ik zou graag naar iedereen individueel iets sturen of reageren op enkele andere verhalen maar dat lukt me voorlopig niet?¢‚Ǩ¬¶ Er komt wel een dag dat ik er ook voor jullie zal zijn maar ik voel me nog erg zwak. Elke dag is er nu eentje van ?¢‚ǨÀúHOE KOM IK HEM DOOR'. Ik probeer wat dingen te plannen maar 't valt me zwaar?¢‚Ǩ¬¶ Mijn leven draait nu puur om overleven.
Vandaag wat mijn zinnen proberen te verzetten door in de tuin te werken maar wat ik ook doe, ik krijg het niet uit mijn hoofd, elke seconde van de dag kan ik het allemaal maar niet geloven en denk ik nog steeds dat ik moet ontwaken uit deze nachtmerrie?¢‚Ǩ¬¶ maar 't is écht mijn leven?¢‚Ǩ¬¶
Ik weet dat zoveel mensen misschien nog slechter af zijn dan mij, tenslotte heb ik een gezond zoontje, een prachtig huis én een fantastische familie en vrienden.
Al moet ik in alle eerlijkheid wel toegeven dat héél véél mensen niet weten hoe om te gaan met mijn situatie en dus niks meer van hen laten horen. Ik ben dus niet alleen mijn man maar ook een heleboel vrienden kwijt?¢‚Ǩ¬¶
Diegene die het verhaal al een beetje gevolgd hebben (voor de anderen lees: van sprookje naar nachtmerrie verstuurd op 19/02/07) weten dat alles heel plots gebeurde. In één van de vele reacties las ik ?¢‚ǨÀúdat er toch al iets aan de hand moet geweest zijn maar dat hij daarover misschien niet kon praten' De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat dit klopt?¢‚Ǩ¬¶ Alleen had het helemaal niks met mij te maken.
Al zolang ik hem ken is er een bepaald patroon in zijn leven dat zich blijkt te herhalen?¢‚Ǩ¬¶ Dit zou voortkomen uit onderliggende jeugdproblematiek met zijn ouders. Ik was me er altijd van bewust dat daar iets niet goed zat en daarom maakten wij er ook een gewoonte van daar bewust over te praten met elkaar. Ik heb hem toen nooit tot bij een therapeut gekregen want hij zei dat hij aan mij genoeg had?¢‚Ǩ¬¶ Ik heb het NOOIT ervaren als een probleem dat tussen ons in stond, integendeel het versterkte onze band! Ik denk persoonlijk dat het een combinatie van factoren moet geweest zijn die hem doen flippen heeft: nieuw werk, zwanger, zieke vrouw én héél véél jeugdproblemen die door de zwangerschap de kop kwamen opsteken. Ik was er niet om hem op te vangen, dat klopt want ik moest van 's ochtends tot 's avonds kotsen door ONZE zwangerschap?¢‚Ǩ¬¶.! Toch géén excuus naar een ander te stappen?¢‚Ǩ¬¶? Al begrijp ik het ergens wel?¢‚Ǩ¬¶ Maar wat ik niet begrijp is dat je zomaar van de een op de andere dag je hele leven (8 jaar toen al) zomaar weg gooit?¢‚Ǩ¬¶
Soms vraag ik me af of ik té veel verwacht van het leven? Voor mij stond trouwen gelijk aan door het leven gaan samen, als vrienden én geliefden, elkaar steunen, jezelf beter leren kennen door je partner en elkaar daar bij helpen. Want laat ons eerlijk zijn: het leven is toch één grote zoektocht naar jezelf?
Ik had altijd begrepen dat voor elkaar kiezen eigenlijk hetzelfde was als ook vechten als het eens wat moeilijker gaat, als dingen je pad kruisen die je niet had verwacht, als dingen zomaar gebeuren, of zelf als je een misstap begaat?¢‚Ǩ¬¶
Ik ben een héél moderne vrouw, in vele opzichten, ook wat het huwelijk betreft, maar blijkbaar ben ik héél ouderwets in mijn opvatting ?¢‚ǨÀútot de dood ons scheidt'?¢‚Ǩ¬¶
Is er iets mooiers dan in het park te wandelen en 2 oude mensen op een bankje te zien zitten, hand in hand? Ik word er écht week van?¢‚Ǩ¬¶ Dan denk ik, dat wil ik ook?¢‚Ǩ¬¶ En je wéét dat ze gelukkig zijn maar je wéét ook dat ze vreselijke dingen zullen meegemaakt hebben, ook als koppel?¢‚Ǩ¬¶ Maar is er iets mooiers dan op je oude dag stil te genieten en te beseffen ; ?¢‚ǨÀúwij hebben de stormen van het leven doorstaan, samen!'
En daar draait het toch allemaal om? Het leven te leven, want het is al zo kort!
Versta me niet verkeerd als het écht niet gaat, en ik neem aan dat er echt zo situaties bestaan die volledig uitzichtloos zijn geworden (zoals de mijne nu?¢‚Ǩ¬¶) dan gaat het niet en dan moet je herbeginnen.
Maar waar is de vechtlust van de mensen gebleven verdomme? Één tegenslag en ze willen al scheiden! Het verloopt niet zoals we het gepland hadden?¢‚Ǩ¬¶ én scheiden! Wanner gaat de mens van tegenwoordig eens gaan beseffen dat niks verloopt zoals je het gedroomd had! En hoe na?ɬØef is het niet om te denken dat een nieuwe relatie (nieuw is ALTIJD leuk) vlekkeloos zal verlopen? En als het dan weer even moeilijk wordt, weer scheiden? En zo gaan we maar door en in alle haast, in alle schrik dat we misschien iets beters zouden mislopen, lopen we ons zelf voorbij?¢‚Ǩ¬¶ En eerlijk het is NIET moeilijk verliefd te worden, maar 't is de kunst tevreden te zijn met wat je hebt én daarvoor te gaan, geen 100 maar 200% !
Want:
"NOTHING IS MORE BEAUTIFULL THAN THE LOVE THAT HAS WEATHERED THE STORMS OF LIVE" Én daar lieve vrienden, daar draait het om in het leven, om niks meer én niks minder?¢‚Ǩ¬¶!
Daarom valt het me erg zwaar alles los te laten. Ik ben een vechter en ik dacht dat ik aan het vechten was voor mijn huwelijk. De werkelijkheid is dat ik al meer dan een jaar een strijd aan het leveren ben tegen niemand?¢‚Ǩ¬¶
Ik ben natuurlijk wel zo slim om nu te beseffen dat mijn theorie dan natuurlijk nergens op slaat, want je moet wel degelijk met 2 zijn?¢‚Ǩ¬¶
Toch jammer dat veel relaties de dag van vandaag iets hebben van een auto?¢‚Ǩ¬¶
Je wisselt in als het versleten is, je koopt een nieuwe als je hem beu bent?¢‚Ǩ¬¶ Je vriend heeft een mooiere of grotere? Aha dan ik ook! Ik wil liever van kleur veranderen, enz?¢‚Ǩ¬¶
Terwijl je door goed onderhoud en nieuwe stukken steeds weer verder kunt én nieuw dingen kan ontdekken, want een goede auto kan je rijden tot het einde van je dagen, op zoveel verschillende plaatsen, en zoveel verschillende manieren, een auto geeft je vrijheid maar ook zekerheid! Inruilen heeft meestal geen zin want bij de volgende gebeurd gewoon hetzelfde?¢‚Ǩ¬¶
De mens is de essentie van het bestaan kwijt?¢‚Ǩ¬¶
In alle eerlijkheid moet ik nu wél toegeven dat ik met een oude auto rij?¢‚Ǩ¬¶ hij is écht aan vervanging toe, maar gezien mijn situatie ben ik het aan mijzelf verplicht dringend van auto te veranderen?¢‚Ǩ¬¶ Knipoog

Ik hoop echt op mijn oude dag mijn bankje in het park te vinden?¢‚Ǩ¬¶ en te zeggen tegen mezelf: dat hebben WIJ goed gedaan!

Héél véél liefs aan iedereen
Ook al is dit nog maar mijn derde dag bij ldvd, het doet me verdomme deugd!

Voorlopig blijf ik dromen over mijn bankje?¢‚Ǩ¬¶

Een eenzaam vrouwtje
x

afbeelding van bbiiaannccaa

hey jane

Het bankje zoals je dat zo mooi beschrijft is erg herkenbaar.Ik ga ook door het vuur voor een relatie, helaas had mijn ex een ander plan. Dit is een terugkerend item hier op deze site. Blijkbaar zijn er velen die voor de easy way out kiezen, waarschijnlijk voor hen de beste weg op dat moment. Jij bent niet zo en er zijn er nog velen met jou. Er komt nog iemand die ook zo voor jou vecht maar pas als je daar aan toe bent. Je zult het zien het gebeurd. Je ex verdient het niet, hij wil niet vechten, neem hier geen genoegen mee. Jij komt je vechter nog wel tegen en die maakt alles waard. Alles wat je nu mee gemaakt hebt maakt je uiteindelijk sterker. Dit zorgt er voor dat je dadelijk klaar bent om inderdaad te eindigen op zo'n bank met een lieve man en zoon naast je!

afbeelding van jane6964

bankje

thankxs meid
x

afbeelding van odie

Hoi Jane

Je probeert te verklaren waarom je man je heeft verlaten, zulks vreemd gedrag is gaan vertonen. Maar Jane, ondanks jeugdproblemen (had mijn man ook), zieke vrouw (ik ook) en wat allemaal niet meer, geeft het nog steeds geen reden om zo alles weg te vagen, te doen alsof je bestaan met hem niets heeft voorgesteld. Je zo aan de kant wordt gezet en wat allemaal niet meer. Hij wilde niet in therapie, had genoeg aan jou om mee te praten, jij kon niet voor hem klaar staan en hij vlucht. Zo zie ik het (hier was hetzelfde probleem, vluchten..)Op naar het volgende, niet moeilijke gedeelte.. zolang zijn pad maar geplaveisd is. Nou Jane, hij komt echt ooit zichzelf wel eens tegen. Het kan toch zeker niet zo zijn dat zo'n iemand maar 'gewoon' door kan gaan?

En vechten voor je huwelijk, weet je, je kan niet vechten in je eentje. Daar heb je 2 voor nodig wil het een kans van slagen hebben. Probeer niet meer te verklaren, op alle vragen krijg je geen antwoord. Want er komen steeds meer nieuwe vragen. Eens komt een dag dan wil je geen vragen meer stellen. Dan is het klaar.

Ik denk dat ik ook zo'n hopeloze romanticus ben/was. Ik dacht ook dat we samen oud werden enz enz. Ik dacht ook dat we over alles konden praten, met elkaar praten. Pas nu blijkt dat we praatten maar hij communiceerde niet met mij, wat hem bezig hield, dat schoof hij aan de kant, en dat heeft hem opgebroken door hele stomme acties te doen (maar goed, dat is het verleden, dit is het nu).

En je bankje zal je ook eens kunnen vinden, samen met een ander daar te zitten en je leven te overdenken. En jij kunt iig denken: dat heb ik toen maar goed gedaan!!!

afbeelding van Liezzie

Lopen tot de zon komt....

Lieve Jane,

Ik ben het eens met Bianca en Odie: jij krijgt later "als je oud bent" je bankje en daar zit je dan met je partner terug te kijken op het leven. Waarschijnlijk zul je dan een split second denken aan je ex-man en bedenken dat je daar met hem had kunnen zitten. Maar je zit er met je nieuwe partner en dan weet je dat het goed is: want dat betekent dat je hebt gevochten voor je eigen leven, voor dat van je zoontje en dat je daarin geslaagd bent. Ik weet natuurlijk niet hoe het pad van hier naar het bankje voor jou zal verlopen, maar Jane, heb er vertrouwen in dat dat bankje er komt voor jou! Ook al komen er nog vele moeilijke momenten en zal het rouwproces met 2 stappen vooruit en 1 achteruit verlopen, jij gaat bij dat bankje terecht komen, hou dat doel voor ogen. Je staat er niet alleen voor: je trouwe vrienden en familie zullen je helpen. En je ?¢‚Ǩ?ìvrienden?¢‚Ǩ¬ù die nu al niets van zich laten horen, zijn geen echte vrienden dus daar ook niet te veel meer in investeren. Denk eerst maar eens aan jezelf en je zoontje en probeer stapje voor stapje je leven weer op te pakken en de weg naar dat bankje terug te vinden. Vroeger of later zal er een lieve en eerlijke man jouw pad kruisen en zullen jullie samen bij dat bankje uitkomen.

Lieve Jane, ik ben van de gedichtjes en mooie teksten en ik wil je deze graag meegeven:

"If you think you are beaten, you are.

If you think you dare not, you don't.

If you'd like to win, but you think you can't it is almost certain you won't.

If you think you'll lose, you've lost.

For out in the world you'll find 'success' begins with a fellow's will.

It's all in the state of mind. If you think you are outclassed, you are.

You've got to think high to rise.

You've got to be sure of yourself before you can ever win a prize.

Life's battles don't always go to the stronger or faster man, but soon or late the man who wins is the man who thinks he can."

~ Arnold Palmer

***

Think you can girl, because you can! Sterkte meissie,

Liefs, Liezzie