Afgelopen dagen zocht hij contact.
Het begon met een
'how are you'
'de beste wensen lieverd'

Waarbij de lieverd natuurlijk helemaal verkeerd aankwam.
Ik ben net onderweg naar de efteling met vriendinnen voor afleiding, krijgen we dit.

Lastig maar met de gedachten 'hij zal er wel niks mee bedoelen' ben ik de dag een beetje door gekomen.

De dag daarna de vraag hoe het was in de efteling.
En weer gaan alle gedachtens met valse hoop door mijn hoofd. Ik antwoord gewoon en laat het verder n beetje van zijn kant komen.

Waarna ik vandaag van hem een berichtje ontvang. Of hij iets kwijt mag. Natuurlijk ging als eerste 'het spijt me' of 'sorry ik heb me vergist' door me heen

Waarna hij heel anders antwoord dan ik ooit had verwacht.
'maandag ga ik naar de dokter voor psychische ondersteuning'

Ik wist dat hij soms problemen had en heeft gehad maar dacht eigenlijk niet dat het nogsteeds zo diep bij hem zat.
Na wat gespreksstof probeer ik zijn en mijn gedachten wat tot rust te brengen.

Maar een hele dag contact met hem.
Hij zoekt mij hier voor op. Hij zegt me zelfs. Dat hij warmte nodig heeft! Natuurlijk troost ik hem.

Later zink ik zelf een beetje in en probeer ik hem om duidelijkheid te vragen. 'Waarom ik, waarom ben ik diegene waaraan je het verteld?'

Waarna hij antwoord 'omdat je tegenovergestelde van wat je denkt wel belangrijk voor me bent'

Pff zoveel hoop en emoties gieren door mijn hoofd dat ik hier mijn gesprek start met allemaal vragen die hij nu niet wist te beantwoorden.

Daarna belde ik hem maar even waarna hij zei 'ik app je zo nog even schat'
Op een manier alsof wij nooit uit elkaar geweest zijn.

We hebben nu maar afgesproken bij te praten bij hem thuis.
Ergens in de stad ging het uit en het gevoel van wildvreemde mensen om me heen als ik emotioneel ben vond ik erg onprettig.

Ik weet het, niet kussen etc en niet zomaar bij hem terug gaan!
Misschien is dat ook wel helemaal niet iets wat hij graag wilt en ziet hij het als vriendschappelijk.....

Maar toch geeft dit alles me valse hoop.

Lost Lizzard