Hai Angel,

E?ɬ©n van de problemen (lees: uitdagingen) waarmee veel mensen na een relatiebreuk mee geconfronteerd worden is dat ratio en emotie niet (meer) op 1 lijn zitten. Aan de ene kant weet men (logischer wijs) dat de relatie definitief over is en dat het ook echt beter is om ieder elkaar eigen weg te gaan. Aan de andere kant heeft men echter vaak nog enorm veel verdriet van het verlies van datgene wat ons gelukkig maakte (de innige liefde voor elkaar, de genegenheid, de geborgenheid etc.). Hierdoor slaat ons hoofd dikwijls op hol. Immers, waar moet je nu naar "luisteren", de linker-, of de rechter hersenhelft? De ene helft wil zus en de andere helft wil zo; en dat kan tot rare taferelen leiden in onze bovenkamer.

Ik heb precies hetzelfde. Vanaf dag 1 van de breuk met mijn ex was ik er heilig van overtuigd dat dit het beste was voor ons beiden. Ik wilde haar ook helemaal niet meer zien, want ik was echt diep gekwetst door de wijze waarop ze me aan de kant heeft gezet. Toch hoor ik af en toe (en gelukkig steeds minder) stiekum nog een stemmetje ergens in mijn hoofd die zegt: ik mis mijn meisje, waarom heeft het zo moeten lopen, wat als....

De vraag is echter of we daadwerkelijk onze ex missen of enkel de liefde en genegenheid die de relatie ons bracht. Ik durf hier echt geen antwoord op te geven. In mijn geval ben ik er heilig van overtuigd dat mijn ex niet de ware is; alleen al vanwege het feit dat de ware nimmer zal twijfelen aan haar liefde voor mij en mij al helemaal nooit zo zou kwetsen. Op momenten dat mijn gevoel dit tegenspreekt probeer ik gewoon alles te rationaliseren en te relativeren door simpelweg naar mijn verstand te luisteren.

Wellicht dat dit jou ook een beetje kan helpen op momenten dat je wat minder sterk in je schoenen staat. Als ik zo je blog lees dan ben ik er heilig van overtuigd dat je veel beter verdient meid. Ik ken jou en je ex niet en ik weet al helemaal niet wat jullie samen hebben doorgemaakt, maar zoals je ex jou behandelt (voor zover ik dat kan beoordelen op basis van je blog) kan gewoon echt niet. Dat getuigt mijns inziens echt niet van onvoorwaardelijke liefde. Hij kan wel zeggen dat ie van je houdt maar er is nogal een verschil tussen houden van en echt helemaal weg zijn van iemand; als je begrijpt wat ik bedoel. Enkel van iemand houden is echt niet voldoende. Ik houd ook van mijn allerbeste vriendin en zij van mij, maar dat betekent nog niet dat we samen zouden moeten zijn. Daar is echt wel even iets meer voor nodig; bijvoorbeeld het delen van normen en waarden op het gebied van liefde en relaties. Volgens mij hebben jullie twee hier een compleet ander beeld van, want anders zou hij wel anders met je omgaan dan nu het geval is.

Ik hoop in ieder dat je voet bij stuk kunt houden zolang hij blijft proberen om jou opnieuw voor zich te winnen. Volgens mij speelt hij namelijk gewoon een spelletje met je en als dit niet het geval blijkt te zijn, dan is het nog maar de vraag of hij je nu wel kan behandelen zoals je behandeld wenst te worden. Ik denk persoonlijk van niet, want een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken. Het is nu eenmaal de aard van het beestje en die kun je niet veranderen.

Sterkte meid...., hang in there....