Zo, dat is weer een hele tijd geleden dat ik hier heb geschreven, en daar was ook een reden voor, het ging uitstekend met me de laatste paar maanden. Zowel op materieel gebied als op emotioneel gebied. Materieel gezien kwam deze week zelfs het hoogtepunt: afgestudeerd aan mijn post-master opleiding, bijna cum laude, nieuwe baan gevonden, super leuke functie bij de overheid. Emotioneel ook uitstekend, mij EQ en SQ zijn nooit in mijn leven hoger geweest dan nu, mijn zelfbewustzijn is super gegroeid, ik durf meer, voel me voor het eerst sinds een hele lange tijd weer echt goed over mezelf en dan toch gebeurt er iets waardoor ik weer helemaal in de war raak en me weer net zo ge- en misbruikt voel als tijdens mijn vorige relatie. Gisteravond had ik feestelijke afsluiting van mijn huidige werk, borrel met etentje enzo Mijn ex was daar ook omdat ze een soort van klasgenoot was. Ik dacht van tevoren dat dit een mooi moment was om samen terug te kijken naar de voorbije 2 jaar en naar wat het ons gebracht had. Maar niets van dat alles, ze ontliep me vrijwel meteen, en 's-avonds ruim na het eten bleek waarom: mevrouw heeft een ander (de beste vriend van een gezamenlijke vriendin). Dat raakte me toch nog behoorlijk, meer dan ik misschien had verwacht, maar was niet het ergste, ik wist dat zo'n moment een x zou komen. Het ergste vond ik a) haar timing en b) de dingen die ze er om heen zei. Om dit nou tijdens een feestelijke afscheid te vertellen, vond ik rond vreemd. Maar het konijn kwam snel uit de hoed, over 2 weken zou ik naar een feestje van haar gaan waar zij allebei ook zouden komen, ze wilde het per se van te voren vertellen (wat ik waardeerde en haar ook zo verteld heb) want ze zat er toch mee. Maar waarom ze dan niet een keer in de tussentijd kon afspreken snap ik niet, we wonen om de hoek bij elkaar! Daarnaast begon ze te vertellen over het waarom, dat ze het ook snel vond, maar dat het veel 'echter' voelde, ze veel meer op een level zaten, dat eerlijk zijn echt nodig is (en dat ik dat dus niet geweest zou zijn), dat ze 'ons' niet meer kon herinneren en weet ik wat meer. Toen ontplofte ik echt bijna, ik vond dit zo asociaal van haar, dat ze totaal geen rekening met mijn gevoelens kon houden (iets wat ze tijdens onze relatie ook al nooit gedaan heeft), heb dat haar ook gezegd (kreeg nog wel excuses) en gelukkig vlak daarna weggegaan.

ik had daarna gelukkig nog een 90-ties feest met een hoop leuke en lieve mensen, daar lekker gedanst en gezongen. Maar vandaag voel ik me toch heel sterk zoals in het nummer van flamman en abraxas 'used en abused' dat gister ook nog gedraaid werd. Wat een ongelooflijke kudtstreek van haar zeg, hoe kan ze nou zo a-tactisch zijn en zo'n selectief inlevingsvermogen hebben. Ik begrijp best dat het nooit goed is om zoiets te horen, maar dan hoop ik dat iemand toch ook meer rekening met de anders zijn gevoelens houd. Ik voel me gebruikt en misbruikt, bah. een hele vieze nasmaak krijg ik daarvan.