Even een update.

Gisteren had ik een "goed dag". Ik voelde mij sterk. Waarom? U tell me.
Ik denk omdat ik boos was op haar. De emoties knallen van links naar recht. Dan weer verdriet, dan weer boos.
Vandaag voel ik me weer heel erg neergeslagen en bedrogen. Tis net en wip wap.
Probeer maar een beetje te werken en afleiding te zoeken.
Alles is bijna ingepakt op wat dingen na die zij zelf moet in pakken omdat zij anders niet weet waar deze spullen inzitten.
Waarom ik nog steeds rekening met haar hou weet ik ook niet maar zo ben ik nou eenmaal. Aard van het beestje zullen we maar zeggen.
Ik hoop dat alles weg is morgen dan zie ik haar spullen ook niet meer. Vanavond zet ik vast een ander slot op de deur dan is dat alvast geregeld en ziet ze gelijk dat ze er niet meer in kan.
Dat maak het dan ook lekker duidelijk en snapt ze misschien ook dat ze morgen de sleutels kan achterlaten.
Geen gezeik in (gelukkig) mijn keet als ik er niet ben.
Er blijven nog wat administratieve afhandelingen over die ik volgende week afgehandeld wil hebben.
Ze kan een post adres opgeven waar de post naar toe moet en anders gaat i retour afzender. Haar keus.
Ik wil zo snel mogelijk een streep er onder en geen contact meer. Dat is voor mij het beste en kan ik haar het snelste vergeten.
Want dat is wat ik nu wil, haar snel vergeten en UITGUMMME!!!!!!!!!!!!
Hadden we maar een Ctrl-Alt-Del knopje zodat je lekker snel weer schoon kan beginnen.
Volgende week vakantie ... we zouden samen weggaan as vrijdagnacht. Alles was al betaald.
Alleen gaan? Dacht het niet. Ik kijk wel wat ik doe. Misschien wel pleite op de motor met een tentje.
Ach alles wat ik ook verzin hebben we wel eens samen gedaan dus het zal altijd pijnlijk zijn.
Wat is het toch een rare wereld. Binnen een maand word je leven totaal anders en zit je ipv samen oud te worden in je eentje triest te zijn.
Ik hoop dat ik er snel overheen kom en een leuk iemand ontmoet die het wel waard is en oud met mij wil worden.