Update....

afbeelding van Ninabella

Hij is net bij me geweest. Het voelde zo goed om zijn armen te voelen, zijn warmte, zijn ogen, alles. Maar het is anders. Op een gegeven moment hebben we gezoend en belanden we in mijn bed. En ja, daar gebeurde het weer. Maar, al vijf minuten daarna zag ik de spijt in zijn ogen. En ergens had ik medelijden met hem. O o wat had hij spijt, want ja, hij heeft een vriendin. Daar zaten we dan, naast elkaar zwijgend. Ik vroeg of hij verliefd is. Ja, hij is heel erg verliefd. En ja, ze is mooi, en ze is alles wat hij zoekt. Hij omhelsde me en zei dat hij van me hield. Dat ik speciaal voor hem was, dat hij blij was dat hij me had ontmoet, want door mij had hij zichveel zoveel beter leren kennen. En verdwenen was hij. Ik keek uit het raam en zag hem weglopen. Dit was echt de allerlaatste keer dat we zo samen waren, dat voel ik, aan alles, want dit was niet wat hij wilde. Ik zoek er ook niets meer achter, dit betekend niet dat er nog hoop is voor ons, want er is geen hoop meer voor ons. Kan ik nu dan eindelijk verder? Kan ik nu dan eindelijk accepteren dat hij niet meer van me houdt? Dat hij verliefd is op iemand anders? Kan ik nu dan eindelijk accepteren dat er geen weg meer terug is? Dat ik door moet gaan met mijn leven, want dat er niets meer zal veranderen tussen ons? Ik voel niets meer, kan niet huilen, niet lachen, de leegte vult mijn longen. Maar toch, ik heb geen spijt dat ik hem heb binnengelaten. Want, dit was mijn laatste nekslag, die ik nodig had. Nu is er niets meer. Nu zal ik sterven. Wat was is niet meer.

afbeelding van Lauren

Ninabella? Je schrijft je

Ninabella? Je schrijft je verhaal sterk...maar dan je laatste zinnetje. Je zult idd het een en ander moeten accepteren, dat gaat je lukken met veel moeite en een heleboel tranen en verdriet, maar sterven? Misschien doet jullie liefde dat...maar jij gaat verder, en straks zul je blij verder leven...jij leeft iig! Doe geen gekke dingen! lfs L.

afbeelding van Selas78

Nee nina, doe geen rare

Nee nina, doe geen rare dingen zoals Lauren al zegt. Je weet wel beter dan dat. Het doet zoveel pijn om hem weg te zien lopen of niet dan. Ik weet het. Maar je kunt het wel. Hou vol! Je bent sterk. Blijf alles maar gewoon van je afschrijven. Sterkte meid!

afbeelding van Selas78

Een hart onder de riem voor je...

Hier een gedichtje om je op te beuren, want ik vind het echt zo naar voor je en ik hoop dat je een beetje aan dit gedicht zult hebben en het je wat opbeurt:

"Op weg naar betere tijden, zal de toekomst je van je onzekerheid en twijfel bevrijden.

Is die periode van twijfel eenmaal achter de rug, dan wil je alleen maar verder en nooit meer terug.

De klok der tijd telt voor jou de dagen, waarin langzamerhand het verleden voor jou gaat vervagen.

De toekomst zal ook voor joumet mooie momenten komen, als je ze tot je neemt, zal het gevoel van geluk met volle teugen naar binnen stromen.

De ongelukkigheid zal uit je lichaam worden gezogen, het zal je weer doen lachen en je tranen drogen.

Je gevoel voor het leven zal anderszijn dan het ooit geweest is, het brengt alles wat je wilde hebben, zonder enige twijfel of gemis.

De zon zal voorgoed voor jou gaan schijnen, regen en onweer zullen voorgoed uit je leven verdwijnen.
Nooit meer ongelukkig, nooit meer moe, door de kracht van de liefde lacht het geluk van de liefde je eindelijk weer toe.

Echter dit zijn geen dromen, dit keer zal de toekomst ervoor zorgen dat liefde,passie en eeuwig geluk naar je toe zullen komen."

afbeelding van pluk

Heel mooi.

Prachtig gedicht Selas. Ik hoop dat de toekomst echt zo mooi wordt, ik wacht braaf af.....

Liefs Pluk

afbeelding van Selas78

ik heb er alle hoop op dat

ik heb er alle hoop op dat het zo uiteindelijk zal gaan Lachen

afbeelding van reina

Helpt het niet om te

Helpt het niet om te mediteren ofzo? Of visualiseren? Ik heb zojuist bedacht dat ik geloof dat alles beter wordt, hoe moeilijk het ook lijkt. Ik weet zeker dat het nooit de bedoeling van een leven kan zijn om ongelukkig en verdrietig te blijven, dus daar hou ik aan vast. Het voelt als een straaltje licht dat van boven richting mijn hart stroomt, en ik stel me voor dat er een klein vlammetje zit dat erg zijn best doet voor me, me helpt als ik het moeilijk heb.

Wat maf zeg, zelf zou ik zoiets zweverig vinden... maar het voelt toch zo.