Zoals ik al had geschreven kreeg ik Zaterdag avond dus een sms, in eerste instantie kon ik hier redelijk koel op reageren.. De volgende dag nam toch mijn frustratie de overhand.

Ik stuurde hem een berichtje of hij een leuk weekend heeft gehad. Hij stuurde terug: Gaat wel. Jij? Nog uitgeweest? Ik stuurde terug: "Wel prima, niets bijzonders. Ben even de stad in geweest. Wil je mij nog zien voor mijn vakantie?"
Toen kreeg ik dus niets meer terug.. Waardoor ik me nogal rot voelde. Ik stuurde een berichtje vanmorgen op zijn telefoon (de andere waren e-mails), of hij mij nog wilde zien voor de vakantie (ik moet er namelijk rekening mee houden in mijn agenda). Toen stuurde hij terug: Weet ik niet... We kunnen wel na de vakantie afspreken? Dus ik stuurde terug ja dat kan... Maar ik zou je graag komend weekend zien? Dat kan dus niet? Toen stuurde hij terug: Guess not... Ik vroeg waarom niet? Ben je nog boos? Toen kreeg ik terug: Ja...

Ik weet dat alles wat ik doe tegen alle regels in gaat, en voel me daar ook dom, boos en rot over. Maar het lijkt wel het "natuurlijke" om te doen. Aan de ene kant kreeg ik zaterdag hoop, aan de andere kant zei hij natuurlijk niets. Mijn gevoelens zijn ook de hele tijd in strijd met elkaar.

Ik zie er enorm tegenop om deze hele week weer door te moeten, om weer een week zonder hem te zijn. Tuurlijk heb ik voldoende afleiding in de vorm van werk, vriendinnen en sport. Maar toch... Ik wil zo ontzettend graag met hem op de bank zitten, bij hem zijn... Echt wat dan ook.

Ik maak me ook het hele weekend gek dat hij met iemand anders gaat afspreken of wat dan ook. Zijn vrienden zeggen: Dat zou ik je voordeel zijn want dan realiseert hij zich waarschijnlijk sneller dat hij jou mist. Maar god, wat zou ik dat erg vinden.

Alle tips, trics of wat dan ook zijn welkom.