Nou hier ben ik weer. Uiteindelijk ben ik 2 dagen terug het gesprek met hem aangegaan, en hoewel hij me wil laten geloven dat er hoop is, is die bij mij nu gelukkig weer weg. Meneer is alleen met zichzelf bezig, en het erge is dat hij het zelf niet eens door heeft.
Ik heb bewust de bom niet laten barsten tussen ons, want wil de lieve vrede bewaren voor mijn zoontje. Maar het is duidelijk dat hij niet van plan is mij los te laten, maar ook niet om voor me te kiezen. Ik moet er ondertussen bijna om lachen.
Na het kleine voor mij verhelderende gesprekje is hij weer poeslief. Hij zal wel denken...de bui is weer voorbij. Hij belt me, zoekt me via de msn op etc. En maar vragen hoe het nu met me is, of ik niet raar of boos op hem ben. Ik sta er nu boven. Blijf afstandig en aardig en that's it. Ben blij weer te weten waar ik sta en ga weer verder met mijn leven. Ik voel me goed nu, dat gesprek aangaan heeft me weer de kracht gegeven verder te gaan. Dat hij me niet los wil laten is zijn probleem, hoewel het het voor mij niet makkelijker maakt, maar alles went. Ik ben ervan overtuigd dat hij een keer op zijn bek zal gaan, of dat hij een keer het licht ziet, te laat dan wel, maar het moment zal komen.

"Hay que luchar por los sue?ɬ±os, pero hay que saber tambien que cuando ciertos caminos resultan imposibles es mejor conservar las energias para recorrer otros caminos...."